Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Αν. Τασούλας παρέστη στις εκδηλώσεις του Δήμου Μεσολογγίου για τον εορτασμό της 199ης επετείου της Εξόδου των Ελεύθερων Πολιορκημένων.

Ο κύριος Τασούλας, μετά τη δοξολογία στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, παρακολούθησε την παρέλαση και κατέθεσε στεφάνι στον Κήπο των Ηρώων. Στη συνέχεια, απένειμε τα έπαθλα στους νικητές του 77ου αγώνα «Δρόμος Θυσίας» και έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Σήμερα, εδώ στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, λαός και αρχές, με σεμνότητα και αποφασιστικότητα εν σχέσει με τη μνήμη αυτή, τιμήσαμε την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση. Τιμήσαμε αφάνταστη αυτοθυσία και αφάνταστη αυταπάρνηση. Ενός λαού ο οποίος συμπύκνωσε με τη συμπεριφορά του τη νύχτα προς την Κυριακή των Βαΐων του 1826 το «Ελευθερία ή θάνατος» προτιμώντας το «Ελευθερία» διά του θανάτου. «Λαλεί πουλί παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει». Αυτή ήταν η κατάσταση στο Μεσολόγγι πριν την έξοδο. Πριν την έξοδο από τις τρεις πύλες οι οποίες δεν οδήγησαν τους Ελεύθερους Πολιορκημένους στη νίκη. Τους οδήγησαν σε κάτι σπουδαιότερο. Τους οδήγησαν στη δόξα. Και αυτή η δόξα έδωσε νέα πνοή και ορμή στην Επανάσταση, η οποία ήδη από το 1824, λόγω των δύο εμφυλίων πολέμων, είχε αρχίσει να κάμπτεται.

Έδωσε νέα πνοή και νέα ορμή στην Επανάσταση πανευρωπαϊκά. Αναζωπυρώθηκε σημαντικά ο φιλελληνισμός. Και οι ξένες Μεγάλες Δυνάμεις, βλέποντας τη βαρβαρότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έναντι ενός χριστιανικού λαού, οι Μεγάλες Δυνάμεις λογαριάζοντας και τα συμφέροντά τους που εθίγονταν απ’ την παράταση, την ηρωική παράταση του αγώνα, άρχισαν σιγά σιγά να αντιμετωπίζουν την Επανάσταση την Ελληνική, σαν κάτι που έπρεπε να αναγνωρίσουν.

Ήρθε το πρωτόκολλο της Πετρούπολης το 1826, ήρθε το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1827, λίγο πριν το Ναβαρίνο, ήρθε το Ναβαρίνο, το οποίο κατέστρεψε τον Οθωμανικό στόλο. Και όλα αυτά επηρεάστηκαν και από τη δόξα και από τη θυσία του Μεσολογγίου. Ήρθε εν συνεχεία ο Καποδίστριας, κατελήφθη η στερεά Ελλάδα, τα πράγματα άρχισαν να γυρίζουν και φτάσαμε αρχές του 1830, που η Ελλάδα αναγνωρίστηκε επισήμως, διεθνώς, με πρώτα σύνορα, επαναλαμβάνω πρώτα σύνορα, για φανταστείτε, τις εκβολές του Σπερχειού και του Αχελώου. Και αυτές τις εκβολές του Σπερχειού και του Αχελώου, τις χρησιμοποιήσαμε ως εφαλτήριο για να σηκώσουμε κεφάλι τα επόμενα χρόνια και να φτάσουμε ίσαμε δω.

Το Μεσολόγγι ήταν λοιπόν μία ορμή και μία πνοή για την Επανάσταση. Είναι όμως και μία έμπνευση για όλους εμάς. Πώς το λέει ο Παλαμάς το Μεσολόγγι; Το λέει «χαρά της ιστορίας». Και το λέει «άχρονη θύμηση».

Μπαίνοντας στο Πάρκο των Ηρώων, εδώ, καταλαβαίνεις τι σημαίνει άχρονη θύμηση. Καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος εξαφανίζεται. Και ό,τι συνέβη πριν 199 χρόνια, είναι σαν να συνέβη χθες. Και αυτή η άχρονη θύμηση, και αυτή η χαρά της δικαιωμένης ιστορίας σήμερα, μας εμπνέει. Γιατί ξέρουμε πώς ξεκινήσαμε. Ξέρουμε πού χρωστάμε.

Χρωστάμε στους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Την ελευθερία, την προκοπή, τις επιδιώξεις μας και τις φιλοδοξίες μας. Και τους χρωστάμε και κάτι ακόμη. Ακόμη μεγαλύτερο. Ότι αν χρειαστεί, όπως κι εκείνοι, εάν κινδυνεύσει ο οίκος μας και η τιμή μας, θα τα προστατεύσουμε ανυποχώρητα. Αυτή η ανυποχώρητη απόφασή μας, να προστατεύσουμε την τιμή και τον οίκο μας, συμβολίστηκε σήμερα εδώ, από την παρουσία όχι μόνο του λαού του Μεσολογγίου, αλλά λαού απ’ όλη την Ελλάδα. Και αυτή την τιμή προς τη μνήμη τους, συμβόλισε το στεφάνι που είχα την υπέρτατη τιμή να καταθέσω εν ονόματι του ελληνικού λαού, στη μνήμη των Ελεύθερων Πολιορκημένων».

Κορυφώθηκαν σήμερα, Κυριακή των Βαΐων, 13 Απριλίου 2025 οι λαμπρές εορταστικές εκδηλώσεις για τον εορτασμό της 199ης Επετείου της Ηρωικής Εξόδου της Φρουράς των Ελευθέρων Πολιορκημένων στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου.

Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος τελέσθηκαν ο Όρθρος και η τρισαρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεοκλήτου και συλλειτουργούντων του Μητροπολίτου Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου κ. Ιεροθέου και του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού.
Τον θείο λόγο κήρυξε εμπνευσμένα ο Μητροπολίτης Ιερισσού κ. Θεόκλητος, αναφερόμενος στο διπλό μήνυμα της ημέρας.
Ακολούθησε η επίσημη Δοξολογία, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού, παρουσία του Εξοχωτάτου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνου Τασούλα.

Κατά την σύντομη προσφώνησή του προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός ανέφερε τα εξής:

«Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,

Σας καλωσορίζω στην «Ιερά Πόλη των Αθανάτων Ηρώων», στην «Ιερά κολυμβήθρα του Γένους», το Μεσολόγγι. Έναν τόπο με ιστορική και συμβολική σημασία. Το μικρό αυτό «αλωνάκι», όπως εύστοχα τονίζει ο εθνικός μας ποιητής, που με την θυσία του, πλημμύρισε το Γένος των Ελλήνων και τους Ευρωπαϊκούς λαούς, με αισθήματα θαυμασμού για την ένδοξη Φρουρά του και τον ηρωικό άμαχο πληθυσμό του.

Είναι η πρώτη σας συμμετοχή, κύριε Πρόεδρε, στις Εορτές Εξόδου, με τη νέα σας ιδιότητα, ως ο «θεματοφύλακας» του Συντάγματός μας, ως ο πρώτος πολίτης της χώρας και έχουμε την ακλόνητη πεποίθηση πως θα ανταποκριθείτε στον υψηλό αυτό σας ρόλο, ως σύμβολο της εθνικής μας ενότητας και εγγυητής της δημοκρατικής ομαλότητας και συνταγματικής σταθερότητας.

Σήμερα, Κυριακή των Βαΐων, σας καλωσορίζω, εκ μέρους του Ιερού Κλήρου, των Αρχόντων και του υπέροχου αυτού λαού, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος. Εδώ, κατά την ιερή και ιστορική ημέρα της Εξόδου, εκατόν ενενήντα εννέα (199) χρόνια πριν, οι Μεσολογγίτες αδελφοποιήθηκαν και μετέλαβαν των Αχράντων Μυστηρίων, από τον προκάτοχό μας, τον σεπτό Επίσκοπο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Ρωγών και Κοζύλης, Ιωσήφ. Μια ηγετική φυσιογνωμία της πόλεως του Μεσολογγίου, έναν γεφυροποιό του κλήρου και του λαού, που επίλυε τις διαφορές των αγωνιστών με σύνεση και δικαιοσύνη με σκοπό το κοινό καλό του τόπου. Έναν Εθνοϊερομάρτυρα, που θυσιάστηκε για το ποίμνιό του, με την ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης του Ανεμόμυλου, δύο ημέρες μετά την Έξοδο. Ως διάδοχος κι εγώ του Επισκόπου της Εξόδου, με αίσθημα ιστορικής ευθύνης, θυσίας, ενότητας και διακονίας του ποιμνίου μου, σας υποδέχομαι, για να συνεορτάσουμε την σπουδαία αυτή Επέτειο της Εξόδου.

Το πολιορκημένο Μεσολόγγι του 1826 διδάσκει αγωνιστικό πατριωτισμό και ορθόδοξη μαρτυρία. Αναδεικνύει το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής, όταν αυτή μάχεται και υπερασπίζεται τα πάτρια εδάφη, τα ιερά και τα όσια του Γένους μας, αποπνέοντας ηρωισμό και τόλμη, ανθρώπων εξαθλιωμένων στο σώμα αλλά ψυχικά ακαταπόνητων. «Η λευτεριά σκύβει πάνω από τα τείχη αποζητώντας αυτούς που με το αίμα τους, θα ποτίσουν τις ρίζες της, για να βλαστήσει και καρπούς να δώσει. Όλη η Ελλάδα κλεισμένη στο Μεσολόγγι» όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει ο Κασομούλης. Είναι η μόνη μεγάλη πολιορκία στην οποίαν λαμβάνουν μέρος Έλληνες από κάθε γωνιά της επαναστατημένης πατρίδας μας. Το γεγονός αυτό της ομοθυμίας και της ομοψυχίας των Μεσολογγιτών, ήταν αξιοθαύμαστο. Ομοθυμαδόν, αγωνιστές και λαός, κλήρος και άρχοντες, Έλληνες και Φιλέλληνες, αδελφωμένοι στον σκληρό αγώνα και στην μελλούμενη θυσία, «εβγήκαν απ΄ το κάστρο κι Αθάνατοι γενήκαν».

Αυτή την ομοθυμία θα αντιληφθείτε κι εσείς Εξοχώτατε, όταν σε λίγο, θα εξέλθουμε του Ιερού Ναού. Η μεγαλειώδης πομπή θα ξεκινήσει. Θα μας θυμίσει τα τελευταία βήματα των πολιορκημένων προς τις τρείς πύλες, από τις οποίες έκαναν την Ηρωική τους Έξοδο. Μικρά παιδιά και γέροντες, πατέρες με γιούς, μάνες με κόρες, δάσκαλοι και μαθητές, κλήρος και άρχοντες, με το ίδιο πνεύμα εκατόν ενενήντα εννέα χρόνια μετά την Έξοδο, με το βήμα σταθερό, ακέραιο, με βλέμμα περήφανο, με τις φορεσιές και τα άρματα των Ηρώων Μεσολογγιτών Αγωνιστών να λάμπουν, με τα λάβαρα και τις σημαίες να ανεμίζουν, το λιβάνι και το θυμιατό με τα βάγια και τις δάφνες, να συνοδεύουν την εικόνα της Εξόδου. Όλη η Ελλάδα στο Μεσολόγγι. Όπως και τότε. Τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσουμε, την ίδια πορεία. Ο ευλαβής λαός δίπλα από την πομπή, με εθνική υπερηφάνεια, θα σας επευφημεί, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο σας το ύψιστο αξίωμά σας, εκφράζοντας την αποδοχή του στον υψηλό σας ρόλο. Θα χειροκροτεί όσους παρελαύνουν, θα κλείνουν ευλαβικά την κεφαλή κατά την έλευση της εικόνος της Εξόδου και θα μας συνοδεύσουν μέχρι τον Κήπο των Ηρώων, μετέχοντας και αυτοί στην πομπή. Θα σταθούμε άπαντες εμπρός του Τύμβου των Πεσόντων. Δίπλα μας, οι προτομές και οι ανδριάντες των ηρώων μας. Οι Έλληνες και Φιλέλληνες του τότε, με τους Έλληνες και τους Φιλέλληνες του σήμερα. Η Ελλάς του ενδόξου παρελθόντος με την Ελλάδα του παρόντος και του μέλλοντος. Όλοι μαζί!

Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,

η έκρηξη της ελευθερίας, φεγγοβολά ακόμη στο Μεσολόγγι, διδάσκοντάς μας την αξία της Ειρήνης και της Ελευθερίας, καθώς και το διαρκές χρέος υπερασπίσεως της πατρίδος και των ιδανικών μας. Μετά το πέρας των φετινών εορτών Εξόδου, θα εισέλθουμε στο επετειακό έτος των διακοσίων ετών (200) από την Ηρωική Έξοδο. Ένα έτος οδοδείκτης. Στόχος μας, το 2026 να είναι για το Μεσολόγγι, την πατρίδα μας και το κόσμο ολόκληρο μία νέα έξοδος από τον κόσμο του φόβου, της αβεβαιότητας, της μιζέριας και της απελπισίας. Μία έξοδος από τον ασφυκτικό κλοιό της ίδιας της ολιγωρίας μας, του ίδιου του εαυτού μας. Οφείλουμε να αντιτάξουμε άμυνα στην εθνική μας φθορά. Έχουμε ανάγκη ως έθνος από ένα άλλο τείχος, μία άλλη τάφρο.

Το Μεσολόγγι είναι ιδέα, που σε συνδυασμό με την φύση που το περιβάλλει, την λαμπρή ιστορία του, την ανθρώπινη δραστηριότητα, αλλά και την πνευματική δράση, μπορεί να θεμελιώσει την Ελλάδα του μέλλοντος. Πρέπει να βρούμε το δρόμο για μία νέα εθνική έξοδο. Μία διέξοδο, που θα απελευθερώνει τις αστείρευτες δυνάμεις του τόπου μας, γιατί οι πραγματικές νίκες σημειώνονται σε ηθικό πεδίο. Το 2026, ευελπιστούμε, μέσα από μία συνέργεια Εκκλησίας και Πολιτείας, το Μεσολόγγι να γίνει σημείο αναφοράς για πνευματικές, πολιτιστικές και πολιτικοκοινωνικές ανατάσεις. Ας μην λησμονούμε. Τα κανόνια του Μεσολογγίου ηχούν και σήμερα, είναι οι αξίες, τα ιδανικά και τα μηνύματα που πηγάζουν από τον ένδοξο τούτο τόπο, η Αυτοθυσία, η Ελευθερία και η ανυπέρβλητη αυταπάρνηση.

Να ζει το Μεσολόγγι!
Χρόνια Πολλά!
Καλή Ανάσταση!»