Εξομολογητική κατάθεση ψυχής για τον αγιασμένο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κυρό Κοσμά

Αρχιμανδρίτου Παύλου Ντανά
Ιεροκήρυκος

28 Ιανουαρίου 2025

Εξομολογητική κατάθεση ψυχής

Επιτρέψτε μας να καταθέσουμε τη φτωχή μας εμπειρία από την γνωριμία μας με τον αοίδιμο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρό Κοσμά με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από την εις Κύριον εκδημία του.

Η γνωριμία μαζί του άρχισε το 1979 όταν βρέθηκα στο μαθητικό οικοτροφείο Μεσολογγίου και πήγαινα κάθε Σάββατο στο ναό του Αγίου Παντελεήμονος όπου μας έκανε Κατηχητικά μαθήματα. Από τότε, με τη χάρη του Θεού, δεν έπαψε η πνευματική μας επικοινωνία. Τον έκανα πνευματικό πατέρα και του εμπιστεύθηκα ολόκληρη τη ζωή μου. Μετείχα στις κατασκηνώσεις, στις φοιτητικές εκδρομές, στα φοιτητικά τριήμερα, σε όλες τις επετειακές εκδηλώσεις που συνδιοργανώναμε, καθώς και στις ιεραποστολικές περιοδείες στα χωριά όπου κήρυττε το λόγο του Θεού.

Ο ευλογημένος αυτός ιεροκήρυκας με συνήρπαζε με την αγάπη του προς το Χριστό, την Εκκλησία, τη Θεία Λατρεία, και το εκκλησιαστικό του φρόνημα. Κυρίως με σαγήνευε η καθαρότητα της ψυχής και του σώματός του, το ανεπίληπτον του χαρακτήρος του, όπως και οι χριστομίμητες αρετές του: η ταπείνωση, η απλότητα, η αγάπη, η υπομονή, η επιείκειά του σε όλες τις πτώσεις μου και ταλαιπωρίες μου. Με καθοδήγησε, με στήριξε, με ενίσχυσε σε όλες τις διαδρομές της ζωής μου προκειμένου να φτάσω στην Ιερωσύνη.

Ήταν αληθινός πνευματικός πατέρας και σε αυτόν οφείλεται το γεγονός ότι περισσότεροι από 40 νέοι άνθρωποι ακολούθησαν την Ιερωσύνη από όλες τις επιστήμες και εργάζονται στο σκάμμα της Εκκλησίας, αλλά και αρκετοί άλλοι που ήταν δίπλα του -πνευματικά του παιδιά- έκαναν ευλογημένες οικογένειες εμφορούμενοι από τα ιδανικά της πίστεως και της πατρίδος μας.

Είμαι ισοβίως ευγνώμων στο θεοφόρο Επίσκοπο, γιατί με συνέδεσε με τους σύγχρονους Αγίους που αναγνώρισε η Αγία μας Εκκλησία, όπως τον Άγιο Παίσιο τον Αγιορείτη, ο οποίος όταν αποφοίτησα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με έστειλε να γίνω μοναχός στην Ιερά Μονή Μυρτιάς κοντά στον Μητροπολίτη Παραμυθίας, Φιλιατών και Γηρομερίου κυρό Παύλο -εξόριστος τότε- με την υπόδειξη: «Θα πας κοντά στον Παύλο, γιατί είναι Άγιος Επίσκοπος».
Ήταν πολύ συγκινητικό να βλέπεις τον πατέρα Κοσμά να ανεβαίνει στο Μοναστήρι της Μυρτιάς για να εξομολογηθεί στον αείμνηστο Γέροντά μου και κατόπιν κατέβαινα κι εγώ στο εξομολογητήριο της Μονής για να εξομολογηθώ τα κρίματά μου στον πνευματικό μου.

Τελούσε ανελλιπώς όλες τις ιερές Ακολουθίες του νυχθημέρου, γιατί προερχόταν από παραδοσιακή ιερατική οικογένεια με πλειάδα ιερέων μεταξύ των οποίων και τον ευλογημένο Γέροντα Ευστράτιο, τον πατέρα του, ο οποίος πολλές φορές μας εξιστορούσε θαύματα από την ιερατική του διακονία.

Ο πατήρ Κοσμάς, επειδή διαρκώς κήρυττε το λόγο του Θεού και διακονούσε το μυστήριο της Εξομολογήσεως υπέφερε συχνά από υπερκόπωση. Κάποτε πήγε στον Άγιο Παίσιο και του εξομολογήθηκε: «Γέροντα, πολλές φορές από την κόπωση με παίρνει ο ύπνος και δεν μπορώ να κάνω το Απόδειπνο». Και ο Άγιος του είπε: «Μα η εξομολόγηση δεν είναι προσευχή;» Και έτσι, όπως μου είπε μετά, πολύ παρηγορήθηκε και ενισχύθηκε.

Τι να πω για το γεγονός, ότι μία χρονιά ως ιεροκήρυκας που ξημέρωνε του Αγίου Χαραλάμπους και επρόκειτο να λειτουργήσει στον Άγιο Χαράλαμπο Ευηνοχωρίου, λειτούργησε με 27 πίεση! Όταν τον προτρέψαμε όλοι και η οικογένειά του να μην πάει είπε: «Δεν μπορώ να μην πάω, γιατί τον Άγιο Χαράλαμπο τον αγαπώ πολύ». και μετά τη Θεία Λειτουργία όταν τον ξαναείδα μου είπε: «Έτρεμα ολόκληρος, αλλά με τη χάρη του Θεού μπόρεσα και λειτούργησα και κήρυξα».

Γνώριζε ότι η Θεία Λατρεία είναι εκείνη η οποία ενώνει τον άνθρωπο με το Θεό και γι’ αυτό όταν λειτουργούσε έδινε όλο του τον εαυτό και τόνιζε ιδιαίτερα κάποια σημεία της Θείας Λειτουργίας όπως το «ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταίς σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς», το «ου γαρ έκλιναν σαρκί και αίματι αλλά σοι τω φοβερώ Θεώ» και την προτροπή «Πρόσχωμεν τα Άγια τοις Αγίοις». Με συστολή και συντριβή τα μάτια του ήταν συνεχώς στραμμένα προς τον Εσταυρωμένο Κύριο… Σου μετάγγιζε την ευλάβεια και την αγάπη προς το Χριστό, την Παναγία μας, τους Αγίους, αλλά και τον φόβο του Θεού. Δεν τελούσε τη Θεία Λειτουργία αλλά την βίωνε, συγκινείτο πολλές φορές μετά δακρύων και φαινόταν στο πρόσωπό του αυτή η θεία αλλοίωση που προερχόταν από τον θείο έρωτα.

Συχνά μας τόνιζε στις ιερατικές συνάξεις τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Προσέχετε ούν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος» (Πραξ. 20,28). (Προσέχετε τον εαυτό σας πως θα συμπεριφέρεσθε και τι θα διδάσκετε. Προσέχετε και όλο το πνευματικό σας ποίμνιο στο οποίο το Άγιο Πνεύμα σας τοποθέτησε επισκόπους για να ποιμαίνετε την Εκκλησία του Θεού, την οποία ο Κύριος έσωσε και έκανε κτήμα του με το ίδιο του το αίμα). Η λέξη επίσκοπος έχει την έννοια του «εποπτεύω και διαποιμαίνω». Νουθετούσε τον κάθε κληρικό ότι θα πρέπει να είναι ενταγμένος μέσα στην Εκκλησία και τοποθετημένος στην ιερή αποστολή από το Άγιο Πνεύμα. Κάθε επίσκοπος και γενικά κληρικός δεν είναι διοικητής, δεν είναι υπάλληλος για την διεκπεραίωση κάποιων ιεροπραξιών, ούτε «κερματοδέκτης», αλλά «οικονόμος μυστηρίων Θεού» (Α΄ Κορ. 4,1) και το λειτούργημά του προέρχεται από το Χριστό και το ασκεί εν ονόματί Του. Η εξουσία του είναι πνευματική, είναι ιερή αποστολή.

Ο κάθε ποιμένας πρέπει να είναι ο διδάσκαλος που κηρύττει τις αλήθειες του Θεού, το Ευαγγέλιο της Σωτηρίας και αγωνίζεται να οδηγήσει τους αδερφούς του κοντά στο Χριστό, την πηγή της αληθινής ζωής. Δεν θα πρέπει να είναι ανθρωπάρεσκος, κοσμικός. Το τονίζει καθαρά ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους: «Ουχ εαυτούς κηρύσσομεν, αλλά Χριστόν Ιησούν Κύριον, εαυτούς δε δούλους υμών διά Ιησούν…» (Β΄ Κορ. 4,5), διότι πολλοί κήρυξαν και κηρύττουν όχι Χριστόν Ιησούν, αλλά εαυτούς. Κηρύττουν τις ιδέες τους και προβάλλουν τον εαυτό τους. Και στην Επιστολή του προς Εφεσίους γράφει: «Μη κατ’ οφθαλμοδουλίαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ’ ως δούλοι του Χριστού, ποιούντες το θέλημα του Θεού εκ ψυχής» (Εφεσ. 6,6). (Όχι με δουλεία πλαστή, που γίνεται μόνο για τα μάτια του κόσμου, αλλά ως δούλοι του Χριστού να εκτελείτε το θέλημα του Θεού, μέσα από την ψυχή σας, με ειλικρίνεια και προθυμία). Κήρυττε με ταπείνωση και πνεύμα αυτομεμψίας, μιλούσε πάντοτε στον πληθυντικό αριθμό. Η υψοποιός αυτή αρετή διαπότιζε ολόκληρη τη ζωή του. Πήγαινε να προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου Παισίου και δεν καταλάβαινε κανείς ότι ήταν Επίσκοπος. Όταν αντιμετώπισε, ως ιεροκήρυκας, ένα εκκλησιαστικό πρόβλημα πήγε στον Άγιο Παίσιο και του το εκμυστηρεύτηκε και εκείνος του απάντησε: «Θα κάνεις υπακοή και στον κηπουρό της Μητροπόλεως». Και πράγματι, η υπακοή του ήταν αξιοθαύμαστη!

Ο αοίδιμος Μητροπολίτης Κοσμάς απεχθανόταν οποιοδήποτε εκσυγχρονισμό της Εκκλησίας. Δεν ήθελε να αλλοιωθεί η Θεία Λατρεία. Δεν μπορεί ο κάθε κληρικός να προσαρμόζει το Ευαγγέλιο στο κοσμικό φρόνημα, στην κοσμική νοοτροπία, στα πάθη των ανθρώπων, τόνιζε συχνά. Σκοπός του είναι να εντάξει ο κάθε κληρικός και ο κάθε λαικός τον εαυτό του και τη ζωή του στη ζώσα και εξαγιάζουσα Ευαγγελική αλήθεια της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν είναι κοινωνική και φιλανθρωπική οργάνωση. Είναι η αποκεκαλυμμένη αλήθεια η οποία αγιάζει, φωτίζει και ανακαινίζει τον όλο άνθρωπο.

Αντιδρούσε στον Οικουμενισμό και την Πανθρησκεία, που θέλουν να νοθεύσουν το ορθόδοξο φρόνημα των κληρικών και των λαικών και που αρνούνται τη διδασκαλία του Χριστού, των Αποστόλων, των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, αλλά και τους βίους και τα μαρτύρια των Αγίων της Εκκλησίας μας, οι οποίοι δεν υπέκυψαν στην αίρεση, στην ειδωλολατρία, στο θρησκευτικό συγκρητισμό και στην παραχάραξη της Ιεράς Παραδόσεως. Εάν ζούσε ο αοίδιμος Ιεράρχης, θα αντιδρούσε στην απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχου κυρίου Βαρθολομαίου για τον κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους Παπικούς το 2025, αφού είχε ομολογήσει στην Ιερά Σύνοδο ότι ο Πάπας είναι Αιρεσιάρχης.

«Σεαυτόν αγνόν τήρει» (Α΄ Τιμ. 5,22)
Ως πρότυπο στη ζωή του είχε το Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους, ιδίως τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον οποίον τόσο αγάπησε αλλά και μιμήθηκε στη ζωή Του. Ιδιαίτερα μας μιλούσε για τις έσχατες ημέρες και μας τόνιζε τα λόγια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού «Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται». Συχνά πυκνά μας έλεγε ότι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ομολογούσε: «¨Και τα γένια μου έχουν εγωισμό¨, πόσο μάλλον εγώ ένας ταλαίπωρος κληρικός».

Ο ίδιος ήταν βράχος ηθικής. Πρόσεχε πολύ τον εαυτό του, τις κινήσεις του, τα λόγια του, τη συμπεριφορά του. Προσπαθούσε να μην σκανδαλίζει, να μην δίνει αφορμή στους ανθρώπους να κατηγορείται το Άγιο και Ιερό Ευαγγέλιο.
Όταν ήμασταν νέοι μας βοήθησε να αγαπήσουμε την αγνότητα της ψυχής και του σώματος. Μας θύμιζε συνεχώς την προτροπή του Αποστόλου Παύλου προς τον μαθητή του Τιμόθεο «σεαυτόν αγνόν τήρει» (Α΄ Τιμ. 5,22). Και όταν κάποτε πήγαμε στον Άγιο Παίσιο ως φοιτητές και τον ρωτήσαμε για τις προγαμιαίες σχέσεις μας είπε: «Λεβέντες, βάλτε αυτό το θέμα στο ψυγείο. Τώρα πρέπει να σπουδάσετε, να καταρτιστείτε, να προχωρήσετε στη ζωή σας, να πάρετε το πτυχίο, να πάτε στο στρατό, να βρεθεί κάποια εργασία και κάποια κοπέλα σας φυλάει ο Θεός. Τότε θα βγάλετε το θέμα αυτό από το ψυγείο. Ένας νεαρός, ο οποίος σπούδαζε στη Νομική, γνώρισε μια κοπέλα, εκείνη τον παράτησε, αλλά επειδή ήταν υπερευαίσθητος αρρώστησε. Άρχισε να παίρνει ψυχοφάρμακα και εγκατέλειψε τη σχολή του».

Μας τόνιζε ο πατήρ Κοσμάς: «Να είστε ζωντανά ψάρια, να αντιστέκεστε στο ρεύμα του ποταμού, δηλαδή της πολυειδούς αμαρτίας του κόσμου, γιατί τα ψόφια ψάρια τα παρασύρει το ποτάμι». Μας τόνιζε τα λόγια που γράφει ο Μέγας Αθανάσιος: «Όλα τα ποιήματα του Θεού είναι καλά και καθαρά, καθώς ο Λόγος του Θεού δεν έκανε τίποτε το άχρηστο και ακάθαρτο» και συμπληρώνει ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας μας ξεκαθαρίζοντας το όλο θέμα σχετικά με το ένστικτο: «Μακάριος είναι εκείνος που στα χρόνια της νεότητός του ανέλαβε ελεύθερα το ζυγό του γάμου και κάνει τη χρήση της φυσικής του ικανότητος για την απόκτηση των παιδιών. Αν όμως χρησιμοποιεί την ικανότητα αυτή για ασέλγεια και αμαρτία, τότε κάνει κακή χρήση του δώρου του Θεού και γι’ αυτό πρέπει να περιμένει την τιμωρία. Γιατί τότε μονάχα μολυνόμαστε όταν εργαζόμαστε την ακάθαρτη αμαρτία» (Μεγάλου ΑΘανασίου, Επιστολή 48, προς Αμμούν Μονάζοντα, Βλ. 33,81,82). Μας υπενθύμιζε τον Απόστολο Παύλο που έγραφε στους Εβραίους «τίμιος ο γάμος εν πάσι και η κοίτη αμίαντος. πορνους δε και μοιχούς κρινεί ο Θεός» (Εβρ. 13,4).

Ο Μητροπολίτης Κοσμάς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ότι μετά την εκδημία του θα ψήφιζε η Βουλή των Ελλήνων -το πρώτο Ορθόδοξο Κράτος- το σοδομικό νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφυλοφίλων. Πριν εννιά χρόνια, ο ανυποχώρητος Ιεράρχης στην εκπομπή «Απόψεις» στο τηλεοπτικό κανάλι Super B αναφέρθηκε στο νομοσχέδιο περί συμφώνου συμβίωσης των ομοφυλοφίλων… «Πως θα μεγαλώσουν αυτά τα παιδιά; Ποιο παιδί θα φωνάξει μαμά όταν δεν υπάρχει μαμά μέσα στο σπίτι; Ποιο παιδί θα φωνάξει μπαμπά και θα ισχυροποιηθεί όταν δεν υπάρχει μπαμπάς μέσα στο σπίτι; Το σκεπτόμαστε αυτό; Αλλά και η οικογένεια. Γιατί να διαλυθεί μέσα στην Ελλάδα; Λησμονούμε πως αυτή η οικογένεια έλαμψε και ανέδειξε προσωπικότητες; Και ακόμη θα πω και τελειώνω, σας κουράζω. Πως θα αγιαστεί αυτός ο άνθρωπος με αυτή τη διαστροφή; Μα να το ξέρουν αυτό όσοι θέλουν να κάνουν αυτό το επαίσχυντο και επάρατο νομοσχέδιο. Να το πω έτσι νομοσχέδιο. Θα κλείσουν τα μάτια και αυτοί κάποτε. Θα μπούν στον τάφο. Τι θα πούν; Να μας πούν. Τι θα πούν; Εμείς θα τους πούμε έχουμε Αγίους οι οποίοι έζησαν το θέλημα του Θεού και ζούν εις τον αιώνα και κάνουν θαύματα».

Ο αγιασμένος Ιεράρχης είχε τις ιερές αγωνίες για την Εκκλησία και το Έθνος μας. Αγαπούσε πολύ την Πατρίδα κι αυτό το εκδήλωνε στην κατασκήνωση και στις φοιτητικές εκδρομές. Με πόσο παλμό μιλούσε για την Πατρίδα μας την Ελλάδα, για τους αγώνες τους οποίους έδωσαν οι πρόγονοί μας προκειμένου να απολαμβάνουμε εμείς τα αγαθά οφέλη της ελευθερίας, για τους ήρωες της Κύπρου και για τους αγώνες τους, για τον Παύλο Μελά!

Θα τρίζουν τα κόκκαλα όλων των αγίων και ηρώων καθώς οι νεοέλληνες με βδελυρά νομοθετήματα αλλοιώνουν τη σύνθεση της πατροπαράδοτης ελληνικής οικογένειας, την παιδεία, ναρκώνουν το πνεύμα των νέων και αλλοτριώνουν την ψυχή τους, θεοποιούν την τεχνολογία, με απώτερο στόχο την προλείανση του εδάφους για την έλευση του Αντιχρίστου.

Γίνεσθέ μοι μάρτυρες (Ησαίας 43,10)
Ο Χριστός μας είναι ο κατεξοχήν μάρτυρας. Είναι Αυτός ο οποίος έχυσε το αίμα Του για τη δική μας σωτηρία. Μαρτύρησε έως τέλους. Ως Θεός θα μπορούσε να αποφύγει τη Σταυρική Θυσία, αλλά θέλησε να δείξει την απόλυτη υπακοή Του προς τον Θεόν Πατέρα Του και την άπειρη και ανείπωτη αγάπη προς τον άνθρωπο, γι’ αυτό οδηγήθηκε εκουσίως σ’ αυτόν τον επονείδιστο θάνατο.
Οι Απόστολοι μαρτύρησαν και εκείνοι με μια ασυνήθιστη δύναμη, τη δύναμη της Αναστάσεως του Χριστού. Είναι οι μάρτυρες της Αναστάσεώς Του προς τον λαό: «Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, ου πάντες ημείς εσμεν μάρτυρες» (Πραξ. 2,32). (Τούτον τον Ιησούν, περί του οποίου σας ωμίλησα, τον ανέστησεν ο Θεός εκ νεκρών, και μάρτυρες του γεγονότος αυτού της Αναστάσεως είμεθα όλοι εμείς). Είναι όπως λέει ο Απόστολος Πέτρος «… ου παντί τω λαώ, αλλά μάρτυσι τοις προκεχειροτονημένοις υπό του Θεού, ημίν, οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν αυτώ μετά το αναστήναι αυτόν εκ νεκρών» (Πραξ. 10, 41). (… όχι πλέον εις όλον τον λαόν, όπως πρώτα, αλλά στους αυτόπτες μάρτυρες, οι οποίοι είχαν εκλεγεί εκ των προτέρων από τον Θεόν, εις ημάς δηλαδή, οι οποίοι εφάγομεν και επίομεν μαζί του, μετά την εκ νεκρών Ανάστασίν του). Και η μαρτυρία του Χριστού και των Αποστόλων συνεχίζεται και στην εποχή μας.

Μας έλεγε ο Άγιος Επίσκοπός μας «ότι και στην εποχή μας αναβιώνουν οι διωγμοί και τα μαρτύρια των Αγίων της Εκκλησίας μας. Γιατί; Γιατί όταν κάποιος κληρικός ή χριστιανός έχει καθαρή πίστη, έχει καθαρή ζωή, είναι έντιμος, είναι συνεπής, είναι δίκαιος, είναι υπομονετικός, δεν ξέρει τι σημαίνει ψέμα, συκοφαντία, διαβολή, υποκρισία, τότε οπωσδήποτε στη ζωή του θα διωχθεί και γι’ αυτό γνωρίζει ότι θα έχει θλίψεις, θα έχει δοκιμασίες, θα έχει ταλαιπωρίες, θα τον ειρωνευτούν, γιατί μάρτυρες δεν είναι μόνο εκείνοι που θανατώθηκαν για την πίστη του Χριστού, αλλά και εκείνοι που πεθαίνουν τηρώντας τις εντολές του, όπως λέγει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος».

Αλλά και εκείνο το οποίο ζήσαμε την περίοδο του κορωνοιού ήταν ένας διωγμός εναντίον της Εκκλησίας και το ζήσαμε στη περίπτωση του Μητροπολίτου μας, ο οποίος δεν εμβολιάστηκε.

Αξιόπιστη είναι η μαρτυρία του πνευματικού του πατρός, ιερομονάχου Αρσενίου, Γέροντος του ιερού κελλίου Αγίου Νικολάου στο Μπουραζέρι στο Άγιον Όρος, στο βιβλίο που εξέδωσε το 2024 ο Σύλλογος Κεφαλοβρύσου Αιτωλικού «ο Άγιος Γεράσιμος» με τίτλο «Ο άκακος και πιστός ποιμήν». Ο Γέροντας αναφέρει στο κείμενό του: «Ο άγιος Ιεράρχης έλεγε, η νόσος, ο κορωνοιός υφίσταται, και χρειάζεται να ληφθούν τα ανάλογα μέτρα. Η ασθένεια ασφαλώς θέλει αντιμετώπιση, αλλά όχι και τα εμβόλια να είναι αδοκίμαστα! Όχι και η «νέα κανονικότητα» να τα επιβάλλει προληπτικώς! Όχι και ο εμβολιασμός να είναι ένα ιατρικό αποκλειστικό θέμα, ενώ πρωτίστως και κυρίως είναι πνευματικό, θεολογικό!…

Πολύ τον απασχολούσε, τον συνήχε, το αν η στάση του στο θέμα αυτό ήταν σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. Μου έλεγε δι’ εαυτόν.
-Μέσα στις φλέβες μου κυλά το αίμα του Θεού! Πως μπορώ να δεχθώ να βάλω μέσα μου κάτι που δεν ξέρω τι είναι; Λέγονται τόσα πολλά… δεν δύναμαι να αγνοήσω τη φωνή της συνειδήσεώς μου που με πληροφορεί αρνητικά. Αυτή είναι η γνώμη μου και αυτή είναι η θέση μου, που την λέγω χωρίς όμως να την επιβάλλω σε κανέναν. Τι μπορώ να φοβηθώ; Ο Θεός είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Εάν δι’ αυτής της νόσου με καλέσει, εις Αυτόν τον Ποθούμενον θα μεταβώ».

Έγινε άξιος του 9ου Μακαρισμού του Χριστού: «Μακάριοι εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι, ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς. (Είστε μακάριοι, όταν σας χλευάσουν και σας καταδιώξουν και σας κακολογήσουν με ψεύτικες κατηγορίες για χάρη μου. Να χαίρεσθε και να αγάλλεσθε, γιατί ο μισθός σας θα είναι μεγάλος στους ουρανούς).

Θαυμαστά σημεία

· Είχαν έρθει κάποιοι από τη Μυτιλήνη στα μέρη μας, και έψαχναν για τον τάφο του «αγίου Κοσμά του νέου».

· Ένας κληρικός, με την αδερφή του, πνευματικά τέκνα του Αγίου Ιεράρχου, ανέβηκαν στο Μοναστήρι της Μυρτιάς για να προσκυνήσουν τον τάφο του. Ο ιερεύς τέλεσε τρισάγιο, προσκύνησε και αισθάνθηκε μία άρρητη ευωδία. Πήγε και κάθισε σε ένα παγκάκι που είναι απέναντι από τον τάφο. Προσκύνησε στη συνέχεια η αδερφή του και μόλις γύρισε προς τον αδερφό της, είπε τα εξής: «Αδερφέ Πάτερ, βγήκε μία ευωδία από τον τάφο του». Και εκείνος της είπε: «Και εγώ αισθάνθηκα την ευωδία, αλλά δεν ήθελα να σε προκαταλάβω».

Νομίζουμε ότι η γη της Αιτωλοακαρνανίας έχει έναν ατίμητο θησαυρό, έναν νέο Άγιο Κοσμά Αιτωλό, τον οποίον ο Θεός θα δικαιώσει παρά την αδικία την οποία υπέστη. Γι’ αυτό, ας τον παρακαλούμε με καρδιακό πόνο για τη σωτηρία της ψυχής μας, για τους νέους μας, για την αμώμητη Ορθόδοξη Πίστη και την γλυκυτάτη Πατρίδα μας. Πάντοτε μας ενέπνεε με την αγία βιωτή του, τον ιερό ζήλο, την επαγρύπνηση και την αυταπάρνησή του. Και με τα λόγια του Αποστόλου Πέτρου, μας συνιστούσε, να είμαστε νηφάλιοι και άγρυπνοι, διότι «…ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α΄ Πετρ. 5,8), όπως συγκλονιζόταν και με τα λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «Αγρυπνείτε ούν εν παντί καιρώ δεόμενοι ίνα καταξιωθήτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι, και σταθήναι έμπροσθεν του υιού του ανθρώπου» (Λουκ. 21,36). (Να είστε άγρυπνοι και προσεκτικοί προσευχόμενοι και παρακαλούντες κάθε ώρα και στιγμή τον Θεόν, διά να σας δώσει χάρη και δύναμη, με την οποία θα γίνετε άξιοι και δυνατοί να ξεφύγετε, χωρίς να βλαβείτε ψυχικώς, όλα αυτά που μέλλουν να γίνουν και να σταθείτε άφοβοι και με θάρρος εμπρός εις τον υιόν του ανθρώπου).
Τα λόγια του Ευαγγελιστού Λουκά αποτελούν και δική του προτροπή προς όλους μας.

Είθε οι θεοπειθείς πρεσβείες Του να μας συνοδεύουν πάντοτε στη ζωή μας.