Εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου σήμερα, αγαπητοί αδελφοί, και χαιρόμαστε, διότι εορτάζουμε την Μητέρα του Θεού, την «Αγίαν Παρθένον Θεοτόκον», όπως την αποκαλεί, μεταξύ των άλλων, ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας. Την τιμάμε, διότι από αυτήν προσέλαβε ο Υιός και Λόγος του Θεού την ανθρώπινη φύση και από αυτήν γεννήθηκε, κατά άνθρωπον, για να μας αναγεννήση πνευματικά.

Σήμερα όλα είναι χαρούμενα και ευλογημένα, καταυγαζόμενα από την Χάρη του Θεού και όλα θεολογούν. Η θεολογία δεν είναι μια διανοητική γνώση, αλλά η εμπειρία του ζώντος Θεού. Και αυτός που γεύεται της χαράς του Θεού δεν αναπαύεται στα σωματικά και τα κοσμικά, τα οποία έρχονται και παρέρχονται και προκαλούν θλίψη.

Στα γραπτά κηρύγματα που γίνονται κάθε Κυριακή αυτήν περίοδο παρουσιάσαμε τον εβδομαδιαίο εορταστικό κύκλο, δηλαδή την εορταστική θεματολογία κάθε ημέρας της εβδομάδος. Γνωρίζουμε από την παράδοσή μας ότι την Κυριακή εορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού, την Δευτέρα τους Αγγέλους, την Τρίτη τον Τίμιο Πρόδρομο, την Τετάρτη θυμόμαστε την απόφαση των Εβραίων να συλλάβουν τον Χριστό, και την προδοσία του Ιούδα, την Πέμπτη εορτάζουμε τους αγίους Αποστόλους μαζί με τον άγιο Νικόλαο, την Παρασκευή θυμόμαστε τα Πάθη, τον Σταυρό και τον θάνατο του Χριστού, το Σάββατο εορτάζουμε όλους τους αγίους της Εκκλησίας και ενθυμούμαστε τους κεκοιμημένους αδελφούς μας.

Όμως, την Υπεραγία Θεοτόκο την εορτάζουμε όλον τον χρόνο, όλες τις ημέρες της εβδομάδος με τα τροπάρια που αναφέρονται σε αυτήν, με την θεολογία της Εκκλησίας. Θα έχετε, ασφαλώς, προσέξει ότι κάθε φορά που κάνουμε εμείς οι Κληρικοί την απόλυση της θείας Λειτουργίας και των άλλων ακολουθιών θέτουμε την Υπεραγία Θεοτόκο αμέσως μετά τον Χριστό και πριν από όλους τους Αγίους. Λέμε:

«Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταίς πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας Αυτού Μητρός• δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού• προστασίαις των τιμίων επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων, ικεσίαις του τιμίου και ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου• των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων• των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, των οσίων και Θεοφόρων Πατέρων, των αγίων και δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης (του αγίου της ημέρας) και πάντων των αγίων ελεήσαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος».

Βλέπετε, λοιπόν, την δόξα και την υπεροχή της Υπεραγίας Θεοτόκου, που βρίσκεται μεταξύ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και όλων των Αγίων. Κανένας άλλος δεν έχει τόση μεγάλη τιμή όση έχει η Υπεραγία Θεοτόκος ως Μητέρα του Χριστού. Μάλιστα, στις προσευχές που απευθύνουμε στον Θεό και κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας και σε άλλες ιερές Ακολουθίες λέμε: «Της Παναγίας Αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».

Αυτή είναι η υπέρτατη θεολογία της Εκκλησίας μας, το να παραθέτουμε τον εαυτό μας και τους άλλους και όλη την ζωή μας στον Χριστό, τον Θεό μας, αφού ζητήσουμε τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και όλων των Αγίων. Δεν μειώνεται ο Χριστός από αυτήν την προσευχή στην Παναγία, διότι ο Ίδιος ο Χριστός αγαπά την Παναγία ως Μητέρα Του. Αυτή είναι Άχραντη, Υπερευλογημένη, Δέσποινα, Θεοτόκος και Αειπάρθενος. Κανένας άλλος, μετά τον Χριστό, δεν έχει τέτοια μεγάλη αγιότητα και Χάρη.

Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας την χαρακτηρίζει ως «σεμνόν κειμήλιον απάσης της οικουμένης», «Αγία Εκκλησία», «πολυύμνητον Μαρίαν», «σκήπτρον της Ορθοδοξίας», «χωρίον του αχωρήτου». Σε κείμενό του γράφει: «Χαίροις Μαρία Θεοτόκε, δι’ ην προφήται κελαδούσιν … ποιμένες δοξολογούσιν … άγγελοι χορεύουσιν, αρχάγγελοι σκιρτώσι, φρικωδεστάτους ύμνους αναπέμποντες, … μάγοι προσκυνούσιν … το δωδεκάκτινον κάλλος των αποστόλων εκλέλεκται … Ιωάννης έτι ων εν τη κοιλία της μητρός αυτού εσκίρτησεν και προσεκύνησεν ο λύχνος τω φωτί τω ακοιμήτω … δι’ ης προήλθεν η χάρις η ανεκλάλητος … δι’ ης προήλθε το φως το αληθινόν, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός».

Βλέπετε την μεγάλη τιμή και δόξα που έχει η Θεοτόκος Παρθένος, διότι υπήρξε η γυναίκα εκείνη από την οποία προσέλαβε ο Χριστός την ανθρώπινη φύση, και μας ελευθέρωσε από τα δεσμά της αμαρτίας, του διαβόλου και του θανάτου. Αυτό σημαίνει ότι δεν χαιρόμαστε σήμερα για τις διακοπές του Καλοκαιριού, για την δυνατότητα που μας δίνεται να περάσουμε μερικές ημέρες στην ελληνική φύση για ξεκούραση και αναψυχή, αλλά χαιρόμαστε για την αιτία της σωτηρίας μας, γι’ αυτήν που έγινε «αιτία της των πάντων θεώσεως».

Εορτάζουμε θεολογικά και όχι κοσμικά, θεικά και όχι ανθρώπινα, πνευματικά και όχι απλώς σωματικά. Και η Υπεραγία Θεοτόκος προσεύχεται γι’ αυτούς που την τιμούν, ως προετοιμασία για την εορτή, με νηστεία, προσευχή, μετάνοια και εξομολόγηση και συμμετοχή στις ιερές ακολουθίες, κυρίως στην θεία Λειτουργία, και στην θεία Κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Έτσι εορτάζουμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και έτσι τιμούμε τον Χριστό, τον Κύριο του ουρανού και της γης, και την αγία Μητέρα Του. Κάθε άλλος εορτασμός είναι ελλειμματικός και δεν αναπαύει την ψυχή μας, η οποία αναζητά αληθινή ειρήνη, αληθινή αγάπη, αληθινή ευαισθησία και αληθινή ελευθερία. Κάθε άλλη αναζήτηση είναι ψευδής και δεν αναπαύει την ψυχή του ανθρώπου.

Πρέπει δε να γνωρίζουμε ότι το μίσος, που το συναντάμε συχνά στην ζωή μας, δεν είναι αντίθετον της αγάπης, αφού αυτό που προσδιορίζουμε ως μίσος είναι εμπαθής και ιδιοτελής αγάπη, ενώ η πραγματική αγάπη είναι ανιδιοτελής. Η βία, οι φόνοι είναι εκφράσεις μιάς ιδιοτελούς αγάπης που εξελίσσεται σε μίσος. Οπότε, οι εορτές της Εκκλησίας μας προσφέρονται για να αποκτήσουμε ανιδιοτελή και καθαρή αγάπη.

Εύχομαι έτη πολλά και ευλογημένα, η Υπεραγία Θεοτόκος, «η Αγία Παρθένος Θεοτόκος», να πρεσβεύη στον Κύριό της και Θεό της για όλους μας να έχουμε υγεία σωματική και ψυχική.

Ο Μητροπολίτης

+ Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος