Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Και πάλιν πανηγυρίζουμε την εορτή της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε την σπουδαιότητά της και να συνειδητοποιήσουμε την μεγάλη αξία να είμαστε Χριστιανοί, μαθητές του Χριστού. Δεν πρόκειται για ένα τυπικό όνομα, αλλά για ένα όνομα που δείχνει την αναγέννηση της ζωής μας. Είμαστε Χριστιανοί και μάλιστα Ορθόδοξοι και θα πρέπει να ανταποκρινόμαστε σε αυτήν την αποστολή μας.
Αφορμή για την διατύπωση αυτών των εόρτιων σκέψεων μου δίνουν μερικοί λόγοι του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου σε επιστολή του προς τους Μαγνησιείς. Ο άγιος Ιγνάτιος ήταν Επίσκοπος Αντιοχείας της Συρίας κατά τον πρώτο αιώνα μ.Χ., μαθητής του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου. Οπότε είναι ένας από τους Αποστολικούς Πατέρας της Εκκλησίας, διάδοχος των Αγίων Αποστόλων. Εμαρτύρησε στην Ρώμη.
Διασώζονται μερικές επιστολές του που είναι γεμάτες από θείο έρωτα για τον Χριστό και θεία έμπνευση. Μια από τις επιστολές αυτές απεστάλη στους Χριστιανούς της Μαγνησίας της Μικράς Ασίας. Στην επιστολή αυτή, μεταξύ των άλλων, αναφέρεται και στον Ιησού Χριστό, του οποίου εορτάζουμε σήμερα την Γέννηση, κατά άνθρωπο.
Τονίζεται ότι «οι θειότατοι Προφήται κατά Χριστόν Ιησούν έζησαν, διά τούτο και εδιώχθησαν». Δηλαδή, όλοι οι Προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη, όπως ψάλλουμε στα τροπάρια τις ημέρες αυτές, έβλεπαν τον άσαρκο Λόγο, τον Κύριο της Δόξης, τον Μεγάλης Βουλής Άγγελο και προεφήτευαν την έλευσή Του, γι’ αυτό και διώχθησαν από τους συγχρόνους τους Ιουδαίους.
«Οι Προφήται μαθηταί όντες τω πνεύματι ως διδάσκαλον αυτόν προσεδόκων». Με το Άγιον Πνεύμα οι Προφήτες έγιναν μαθητές του Χριστού και τον ανέμεναν ως διδάσκαλο. Με αυτήν την έννοια η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι η ιστορία του Εβραικού Έθνους, αλλά η προιστορία του Χριστιανισμού, και οι Προφήτες είναι πρόδρομοι των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας και είναι δικοί μας Προπάτορες.
Εάν οι Προφήτες που έβλεπαν την ενσάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού ήταν μαθητές του Χριστού, πολύ περισσότερο εμείς που είδαμε τον σεσαρκωμένο Χριστό είμαστε μαθητές Του.
Το να είναι όμως κανείς μαθητής του Χριστού δεν εύκολο έργο. Η μαθητεία στον Χριστό αρχίζει με το Βάπτισμα και το Χρίσμα και συνεχίζεται σε όλη την ζωή μας, με την τήρηση των εντολών του Χριστού και την ενσυνείδητη ζωή στην Εκκλησία, συμμετέχοντας στα Μυστήρια με τα οποία αναγεννιόμαστε πνευματικά.
Ο άγιος Ιγνάτιος γράφει ότι διά του «μυστηρίου ελάβομεν το πιστεύειν», αλλά πρέπει συνεχώς να αγωνιζόμαστε στην ζωή μας «και διά τούτο υπομένομεν, ίνα ευρεθώμεν μαθηταί Ιησού Χριστού, του μόνου διδασκάλου ημών». Ο Χριστός είναι ο μοναδικός μας διδάσκαλος και υπομένουμε για να βρεθούμε μαθητές Του, διότι «πως ημείς δυνησόμενοι ζήσαι χωρίς αυτού;». Χωρίς τον Χριστό δεν μπορούμε να ζήσουμε.
Και στην συνέχεια ο άγιος Ιγνάτιος γράφει έναν εκπληκτικό λόγο: «Διά τούτο, μαθηταί αυτού γενόμενοι, μάθωμεν κατά Χριστιανισμόν ζην». Πρέπει να μάθουμε να ζούμε όπως θέλει ο Χριστιανισμός, διότι όποιος «άλλω ονόματι καλείται πλέον τούτου, ουκ εστιν του Θεού». Όποιος καλείται με άλλο όνομα από αυτό, εκτός του Χριστιανικού, δεν ανήκει στον Θεό. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε του Χριστού και να καλούμαστε με άλλο όνομα.
Το να λεγόμαστε, όμως, και να είμαστε Χριστιανοί έχει πολλές υποχρεώσεις. Επειδή ο Χριστός, όπως γράφει, είναι η «νέα ζύμη» θα πρέπει να αποβάλλουμε την κακή ζύμη που έχει παλαιωθή και είναι ξυνισμένη και να μεταβληθούμε σε νέα ζύμη, και επί πλέον να αλατισθούμε σε Αυτόν, ώστε να μη υποστή κανείς φθορά, διότι από την οσμή της φθοράς θα αποκαλυφθούμε.
Είναι εκπληκτική αυτή η διδασκαλία του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου ότι ο Χριστός είναι η «νέα ζύμη» και Αυτός θα ανακαινίση την ζωή μας, που θυμίζει τον λόγο του Χριστού (Ματθ. ιγ΄, 33) και του Αποστόλου Παύλου (Α΄ Κορ. ε΄, 6-8). Δεν πρόκειται για μια ιδεολογία, για μια θρησκεία, αλλά για μια ανακαινισμένη ζωή που γίνεται εν Χριστώ.
Αυτό είναι αναγκαίο, διότι όπως γράφει ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος «άτοπόν εστιν, Χριστόν Ιησούν λαλείν και ιουδαίζειν», δηλαδή είναι άτοπο να μιλά κανείς για τον Χριστό και να ζη με ιουδαικό τρόπο, σαν να μην ενηνθρώπησε ο Χριστός. Και συμπληρώνει ότι δεν πίστευσε ο Χριστιανισμός στον Ιουδαισμό, αλλά ο Ιουδαισμός επίστευσε στον Χριστιανισμό, και στον Χριστιανισμό προσήλθε κάθε γλώσσα που πίστευσε στον Θεό.
Αγαπητοί αδελφοί,
Ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος για να ανακαινίση τον άνθρωπο και όχι απλώς να προσθέση μερικά καινούργια ήθη και έθιμα και μερικές νέες παραδόσεις. Πρέπει ο Χριστός να γίνη διδάσκαλός μας και εμείς δικοί Του μαθητές, να λεγόμαστε Χριστιανοί και να είμαστε πραγματικοί Χριστιανοί, να αποβάλλουμε το παλαιό ζυμάρι και να δεχθούμε το νέο ζυμάρι, και αυτό είναι ο Χριστός. Η Χριστιανική ζωή είναι νέα ζωή.
Το φαινόμενο, επομένως, να λεγόμαστε Χριστιανοί και να συμπεριφερόμαστε ιουδαικώς ή ειδωλολατρικώς δεν είναι χριστιανικό, δεν είναι πανήγυρη χριστιανική. Ο Χριστός πρέπει να γίνη διδάσκαλός μας και εμείς δικοί Του μαθητές. Δεν πρέπει να λεγόμαστε μόνον Χριστιανοί, αλλά και να είμαστε στην πράξη Χριστιανοί και μάλιστα Ορθόδοξοι, όπως το ερμηνεύουν οι άγιοι Πατέρες μας.
Εύχομαι να περάσετε τις εορτές αυτές του Δωδεκαημέρου με υγεία και χριστιανική έμπνευση.
Με πατρικές ευχές
Ο Μητροπολίτης
+ Ο Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου Ιερόθεος