Σπήλιος Λιβανός, Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας:
Από το Συνέδριο Δυτικά Επιχειρείν ο Σπήλιος Λιβανός, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, τόνισε για ακόμα μία φορά τη σημασία της επιχειρηματικότητας, της διασύνδεσης του Πανεπιστημίου με την αγορά καθώς και του πρωτογενούς τομέα σε συνδυασμό με τη μεταποίηση, τη γαστρονομία και τον τουρισμό για την αναπτυξιακή προοπτική του τόπου μας.
Συγκεκριμένα, ο Σπήλιος Λιβανός δήλωσε:
«Στο Αγρίνιο και το Δυτικά Επιχειρείν χτύπησε για ακόμα μία χρονιά η καρδιά της παραγωγής.
Σε αυτό το συνέδριο-θεσμό είχαμε και φέτος την ευκαιρία να συζητήσουμε για τις αναπτυξιακές προοπτικές του Αγρινίου, της περιοχής της Τριχωνίδας και της Δυτικής Ελλάδας με εκπροσώπους από τον επιχειρηματικό, επιστημονικό, αυτοδιοικητικό και πολιτικό χώρο.
Στα περίπτερα που επισκέφτηκα είδα πολλές ενδιαφέρουσες επιχειρηματικές ιδέες.
Ιδιαίτερα ξεχώρισα τις πρωτοβουλίες σύνδεσης του Πανεπιστημίου με την αγορά, καθώς η σύνδεση των ελληνικών Πανεπιστημίων & των φοιτητών μας με την αγορά και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις με πολλαπλούς τρόπους είναι επιτακτική ανάγκη! Δεν μπορεί να περιμένει άλλο!
Απαιτείται να αφήσουμε πίσω μας τις αναχρονιστικές, αντί-αναπτυξιακές συνδικαλιστικές αγκυλώσεις και να δώσουμε στα Πανεπιστήμια μας την αξία που τους αναλογεί, ανοίγοντας στα παιδιά μας σύγχρονους ορίζοντες με χειροπιαστή αναπτυξιακή προοπτική.
Επιπλέον, εξαιρετικά σημαντικός για την ενίσχυση της ανάπτυξης στην Αιτωλοακαρνανία είναι ο πρωτογενής τομέας, καθώς και η σύνδεσή του με τη μεταποίηση, τη γαστρονομία και τον τουρισμό.
Έχουμε την τύχη η περιοχή μας να διαθέτει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης & σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα για ανάπτυξη σε πολλαπλά επίπεδα.
Έχουμε, ήδη, κάνει πολλά αναπτυξιακά βήματα και είμαι αισιόδοξος ότι θα πάμε ακόμα καλύτερα.
Πολλά συγχαρητήρια στους διοργανωτές, το AgrinioMedia και το Ελληνικό Ινστιτούτο Επιχειρηματικότητας & Αειφόρου Ανάπτυξης, για τη διοργάνωση, καθώς και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος και τον Δήμο Αγρινίου για την υποστήριξη.»
Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου:
Το Σάββατο 18 Ιουνίου 2022 διεξήχθησαν στον πολυχώρο EMILEON, στο Αγρίνιο, οι εργασίες του Συνεδρίου «Δυτικά Επιχειρείν 2022» που διοργάνωσαν η AgrinioMedia και το Ελληνικό Ινστιτούτο Επιχειρηματικότητας και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΙΕΑ).
Οι εργασίες του Συνεδρίου ξεκίνησαν με χαιρετισμό από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητή της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεο.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι το κέντρο της κοινωνίας, της εκκλησίας, αλλά και της επιχειρηματικότητας, του τουρισμού και της ανάπτυξης – βασικό τρίπτυχο πάνω στο οποίο ξεδιπλώθηκαν οι θεματικές του Συνεδρίου – είναι ο άνθρωπος.
Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Τελικά, οι επιχειρήσεις και η ανάπτυξη δεν πρέπει να αναφέρονται στον «μονοδιάστατο άνθρωπο», για τον οποίον μιλούσε ο Μαρκούζε, αλλά πρέπει να αποβλέπουν στον όλο άνθρωπο, τον «κόσμον τον δεύτερον, τον εν μικρώ μέγαν», και έτσι εκλαμβάνω την πρόσκλησή μου να παρευρεθώ στο Συνέδριο αυτό».
Ολόκληρος ο χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου είναι ο ακόλουθος:
«Θα ήθελα να συγχαρώ την Agrinio Media για το Στρατηγικό Συνέδριο «Δυτικά επιχειρείν 2022 – Από την Σταθερότητα στην Περιφερειακή Ανάπτυξη» που διοργάνωσε, και θα δοθή η δυνατότητα να αναπτυχθούν θέματα σχετικά με τις επιχειρήσεις, τον τουρισμό και την ανάπτυξη του τόπου μας.
Επιπροσθέτως, θα ήθελα να ευχαριστήσω για την πρόσκληση να συμμετάσχω σε αυτό το σημαντικό Συνέδριο, και μάλιστα με το σκεπτικό, όπως μου γράψατε, ότι «έχουμε βαθειά πεποίθηση πως ο ρόλος της Εκκλησίας έχει επιρροές σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και δεν περιορίζεται στα ποιμαντορικά ζητήματα. Εκτιμούμε πως η ορθόδοξη πνευματικότητα έχει την επίδρασή της ακόμη και στο πως προσεγγίζει ο σύγχρονος άνθρωπος την επιχειρηματικότητα στον πρωτογενή τομέα και άλλους τομείς».
Πράγματι, η Εκκλησία δεν περιορίζεται σε μερικούς τοίχους και μόνον στην λατρεία της, αλλά αγκαλιάζει όλο τον βίο και την ζωή του ανθρώπου, στην οικογένεια και την κοινωνία, πάντοτε, όμως, μέσα από την προοπτική της θεολογίας της και μέσα από τους διακριτούς της ρόλους, χωρίς να αναμειγνύεται στην πολιτική και σε άλλα αλλότρια θέματα, αλλά πάντοτε νοηματοδοτεί τον ανθρώπινο βίο. Άλλωστε, όλα τα θέματα από την φύση τους είναι α-νόητα, αλλά εμείς τους δίνουμε το ιδιαίτερο νόημα, ανάλογα με τον τρόπο της ζωής μας.
Όπως γνωρίζετε είμαι στην Περιφερειακή Ενότητα της Αιτωλοακαρνανίας, και μάλιστα στην ιστορική Μητρόπολη Ναυπάκτου, είκοσι επτά χρόνια και συμμετέχω σε όλη την ζωή της κοινωνίας και αυτήν την εποχή είμαι Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, και χαίρομαι που είμαι μαζί σας.
Με την παρουσία μου θα ήθελα να πω ότι το κέντρο της κοινωνίας, της Εκκλησίας, της επιχειρήσεως, του τουρισμού, της ανάπτυξης είναι ο άνθρωπος. Και ο άνθρωπος, όπως έλεγε ο Έριχ Φρομ δεν εξαντλείται στο «έχειν», αλλά πρέπει να επεκτείνεται στο «είναι». Πρόκειται για κλασσικό ερώτημα που έθεσε σε βιβλίο του με τίτλο: «Να έχεις ή να είσαι;», δηλαδή αν ο άνθρωπος είναι μόνον αυτό που έχει, όταν χαθή αυτό που έχει, τότε ποιος θα είναι.
Φυσικά, στην ορθόδοξη θεολογία λέμε ότι δεν είμαστε ιδεαλιστές και μεταφυσικοί, ούτε ματεριαλιστές ή υλιστές, αλλά πιστεύουμε στον «όλο» άνθρωπο και στην ενότητα του ανθρώπου με τον Θεό, την κοινωνία και το φυσικό περιβάλλον.
Στην Δύση από τον 17ο αιώνα και μετά τέθηκε ως αρχή από τον Ζαν Ζακ Ρουσσώ το «επάνοδος στην φύση», δηλαδή ότι πρέπει να αποβληθή το μεταφυσικό στοιχείο από την ζωή του ανθρώπου και να παραμείνουμε στο φυσικό. Αμέσως, όμως, μετά άρχισε να αναπτύσσεται ο προσδιορισμός του ποιος είναι ο φυσικός άνθρωπος, ποιο είναι το βασικό στοιχείο του ανθρώπου και όπως είναι επόμενο δόθηκαν πολλές απαντήσεις.
Ο Ρενέ Ντεκάρτ ταύτισε την ύπαρξη του ανθρώπου με την λογική, και αναπτύχθηκε η λεγόμενη λογικοκρατία με το περιβόητο απόφθεγμά του «σκέπτομαι άρα υπάρχω», ότι κέντρο του ανθρώπου είναι η λογική.
Οι Άγγλοι εμπειριστές Τζων Λοκ και Ντέιβιντ Χιούμ θεώρησαν τις αισθήσεις ως βασικό στοιχείο γνώσεως, οι οποίες προσδιορίζουν καθοριστικά τον άνθρωπο, και ανέπτυξαν την αισθησιοκρατία με απόφθεγμα το «ουδέν εν τη νοήσει ο μη πρότερον εν τη αισθήσει».
Ο Ιμμανουέλ Καντ, προσδιορίζοντας τον άνθρωπο, στάθηκε στο μέσον μεταξύ λογικοκρατίας και εμπειριοκρατίας για να τονίση την λεγόμενη «υπερβατολογική αρχή», ότι σημασία έχει η ελευθερία του ανθρώπου, απηλλαγμένη από την αναγκαιότητα της φύσης.
Ο Άρτουρ Σοπενχάουερ έθεσε την βούληση ως μεταφυσική αρχή κατανόησης του κόσμου και του ανθρώπου στο περίφημο σύγγραμμά του «ο κόσμος ως βούληση και παράσταση», που σημαίνει ότι η βούληση χαρακτηρίζει τον άνθρωπο.
Ύστερα, η δυτική ανθρωπολογία μέσα από διάφορες διεργασίες έφθασε στον υπεράνθρωπο του Νίτσε, και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του υπερανθρώπου είναι τέσσερα, ήτοι η ανάγκη να φονευθή ο Θεός, το να μη λυπάται κανείς τον πλησίον, ο ανελέητος και ανεύθυνος πόθος για την εξουσία, και όλα επιτρέπονται, αφού για τον υπεράνθρωπο δεν υπάρχει ούτε καλό ούτε κακό. Αυτός ο υπεράνθρωπος του Νίτσε, με τον ναζισμό αιματοκύλισε την ανθρωπότητα και ακόμη σήμερα βιώνουμε τα αποτελέσματα αυτής της νοοτροπίας.
Στην συνέχεια αναπτύχθηκε ο υπαρξισμός, όπως εκφράσθηκε από τον Ζαν-Πολ Σάρτρ, σύμφωνα με τον οποίο «η ανθρώπινη ύπαρξη είναι φορέας της οντολογικής αρχής του μηδενός, αρχίζει από το μηδέν και καταλήγει στο μηδέν», οπότε ισχύει το απόφθεγμα «οι άλλοι είναι η κόλασή μου».
Επομένως, η περί ανθρώπου διδασκαλία στην δύση ξεκίνησε ως έμβρυο από τον Ζαν Ζακ Ρουσσώ, μεγάλωσε με άλλα φιλοσοφικά συστήματα και έφθασε στον υπεράνθρωπο του Νίτσε, ο οποίος υπεράνθρωπος αυτοκτόνησε με τις θεωρίες του Σάρτρ, γιατί δεν μπορεί κανείς να θεωρήση ως ανθρωπισμό το «μηδέν», και ότι «οι άλλοι είναι η κόλασή μας».
Αντίθετα, στην Ορθόδοξη παράδοση ο άνθρωπος είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού, και κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο «οίον τινα κόσμον δεύτερον, εν μικρώ μέγαν, επί της γης ίστησιν, άγγελον άλλον, προσκυνητήν μικτόν, επόπτην της ορατής κτίσεως, μύστην της νοουμένης, βασιλέα των επί γης, βασιλευόμενον άνωθεν, επίγειον και ουράνιον, πρόσκαιρον και αθάνατον, ορατόν και νοούμενον, μέσον μεγέθους και τελειότητος∙ τον αυτόν πνεύμα και σάρκα».
Ο Οδυσσέας Ελύτης επηρεασμένος προφανώς από τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο θα γράψη για τον κόσμο «ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας», και είναι ο μικρός, και ο μέγας, γιατί ο άνθρωπος είναι ο «κόσμος ο δεύτερος, εν μικρώ ο μέγας».
Και φυσικά, το περί ανθρώπου ερώτημα συνδέεται σαφώς με το περί Θεού ερώτημα. Το τι είναι ο άνθρωπος συνδέεται με το τι είναι ο Θεός. Σήμερα όλοι θεολογούν με διαφορετικό τρόπο, και οι λεγόμενοι άθεοι θεολογούν με τον τρόπο τους. Για παράδειγμα ο Νίκος Καζαντζάκης λίγο πριν τον θάνατό του έγραφε: «Τρία τα θεολογικά στάδια της ζωής μου που πέρασα. 1. Θεέ μου εσύ θα με σώσεις. 2. Θεέ μου εγώ θα σε σώσω. 3. Θεέ μου μαζί θα αγωνισθούμε, μαζί θα σωθούμε». Πρόκειται για τρεις επηρεασμούς που δέχθηκε ο ίδιος στην ζωή του, κατ’ αρχάς από τον Θεό της Εκκλησίας,έπειτα από τον «θεό» του Νίτσε και τέλος από τον «θεό» του Μπερξόν.
Όμως, ο Θεός της παραδόσεώς μας δεν είναι ο Θεός της μεταφυσικής ούτε του υπαρξισμού, αλλά ο Θεός των Πατέρων ημών, ο Θεός της Ρωμηοσύνης, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Φώτη Κόντογλου και όλων των συγχρόνων αγίων που βρίσκονται στο κέντρο του κόσμου και κυριαρχούνται από την αγάπη. Και ο άνθρωπος της παραδόσεώς μας είναι γεμάτος αγάπη και τρυφερότητα για κάθε πλησίον.
Τελικά, οι επιχειρήσεις και η ανάπτυξη δεν πρέπει να αναφέρονται στον «μονοδιάστατο άνθρωπο», για τον οποίον μιλούσε ο Μαρκούζε, αλλά πρέπει να αποβλέπουν στον όλο άνθρωπο, τον «κόσμον τον δεύτερον, τον εν μικρώ μέγαν», και έτσι εκλαμβάνω την πρόσκλησή μου να παρευρεθώ στο Συνέδριο αυτό, για το οποίο σας ευχαριστώ που τιμάτε την Εκκλησία ως θεσμό και ως ζωή, και εύχομαι καλή ευόδωση των εργασιών του.
Δήμος Αμφιλοχίας:
Εισήγηση στο Στρατηγικό Συνέδριο «Δυτικά Επιχειρείν 2022», το οποίο διοργάνωσε σήμερα στο Αγρίνιο η εταιρεία «Agrinio Media» σε συνεργασία με το «Ελληνικό Ινστιτούτο Επιχειρηματικότητας & Αειφόρου Ανάπτυξης», πραγματοποίησε ο Δήμαρχος Αμφιλοχίας Γιώργος Κατσούλας. Το παρών έδωσαν επίσης από πλευράς Δήμου Αμφιλοχίας ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Χριστόφορος Κουσιορής, ο Αντιδήμαρχος Οικονομικών Ανδρέας Ρεγκούτας, ο Γενικός Γραμματέας του Δήμου Γιώργος Λιάπης και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Ελένη Δράκου και Γιώργος Ροΐδης.
Το Συνέδριο, το οποίο είχε την τιμητική υποστήριξη της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και του Δήμου Αγρινίου, τελούσε υπό την αιγίδα των Υπουργείων Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Υποδομών και Μεταφορών, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ενώ διέθετε την υποστήριξη των Δήμων Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, Αμφιλοχίας, Θέρμου και Ναυπακτίας, της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος, της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Δυτικής Ελλάδος, του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας και του Τμήματος Αιτωλοακαρνανίας του ΤΕΕ καθώς και την επιστημονική υποστήριξη του Πανεπιστημίου Πατρών, στόχευε στην αποτύπωση του υφιστάμενου κοινωνικο-οικονομικού πλαισίου και την αναζήτηση προοπτικών ανάπτυξης για την Αιτωλοακαρνανία.
Στο πλαίσιο του συνεδρίου, και συγκεκριμένα στην ενότητα «Αγροτοδιατροφικός Τομέας, Γεωργία και Περιβαλλοντική Διαχείριση», ο Δήμαρχος Αμφιλοχίας πραγματοποίηση εισήγηση κατά την οποία παρουσίασε την αγρο-κτηνοτροφική εικόνα του Δήμου, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ντόπιοι παραγωγοί, αλλά και τις δυνατότητες βελτίωσης και περαιτέρω προώθησης του ποιοτικού, τοπικώς παραγόμενου, προϊόντος κάθε είδους, ενώ εξήγησε τους τρόπους με τους οποίους αυτό μπορεί να αποκτήσει επιπρόσθετη εμπορική αξία.
Ακολουθεί αναλυτικά η εισήγηση:
Κύριε Υπουργέ κύριοι Βουλευτές, κύριοι Δήμαρχοι, αγαπητοί διοργανωτές του σημερινού Συνεδρίου, καλησπέρα!
Καταρχάς, θέλω να συγχαρώ από την καρδιά μου τους διοργανωτές αυτού του συνεδρίου, το οποίο αποσκοπεί και βοηθά στην κατανόηση των προβλημάτων αλλά και των προοπτικών ανάπτυξης της περιοχής μας. Κάτι τέτοιο είναι πολύ χρήσιμο και γι’ αυτό το στηρίζουμε κι εμείς και θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τέτοιου είδους κινήσεις.
Ο Δήμος Αμφιλοχίας, όπως συστήθηκε με το νόμο του Καλλικράτη, περικλείει στα όριά του τρεις πρώην Δήμους: το Δήμο Αμφιλοχίας, το Δήμο Ινάχου και το Δήμο Μενιδίου.΄Εκτείνεται σε 1.100 τετραγωνικά χιλιόμετρα, στα οποία μπορεί να συναντήσει κανείς τόσο καλλιεργήσιμες εκτάσεις όσο και δάση, βουνά, παραλίες, λίμνες, δυο ποταμούς, τον Αχελώο και τον Ίναχο, καθώς και μικρότερους παραποτάμους.
Διαχρονικά, στο πέρασμα των αιώνων, οι κύριοι τομείς απασχόλησης των κατοίκων της περιοχής μας, ιδιαιτέρως δε στα ορεινά σημεία του Βάλτου, είναι ακόμη και σήμερα η Γεωργία και η Κτηνοτροφία. Αν και παλιότερα ο Βάλτος ήταν γνωστός για τα καπνά του, σήμερα στο Δήμο Αμφιλοχίας καλλιεργούμε πλέον κυρίως, καλαμπόκι, μηδική και βρώμη. Τα τελευταία χρόνια όμως έχουν εμφανιστεί και νέες καλλιέργειες, όπως για παράδειγμα τα σπαράγγια και τα ακτινίδια, ενώ αυξητικές τάσεις παρατηρούνται και στα αμπέλια.
Όσον αφορά τις δενδροκαλλιέργειες, η ελιά τύπου Καλαμών, η λαδοελιά και η χονδροελιά κατέχουν τα πρωτεία, με συνολικά περίπου 30.000 στρέμματα καλλιεργειών, ενώ μικρότερη είναι η καλλιέργεια εσπεριδοειδών όπως το πορτοκάλι, τόσο για επιτραπέζια κατανάλωση όσο και για χυμοποιία.
Ιδιαίτερα όμως πλούσιο, είναι και το ζωικό κεφάλαιο στην περιοχή μας, αφού εκτρέφονται περίπου 200.000 αιγοπρόβατα, 15.000 βοοειδή και 500 χοιρομητέρες.
Διαθέτω αναλυτικά στοιχεία αλλά δεν θέλω να σας κουράσω, θα αναφέρω όμως ενδεικτικά ότι τα τελευταία χρόνια, στα Δημοτικά Σφαγεία Αμφιλοχίας που λειτουργεί ο Δήμος προκειμένου να στηρίξει την κτηνοτροφική παραγωγή, σφάζονται κατά μέσο όρο περίπου 65.000 ζώα κάθε έτος, με μικρές αυξομειώσεις αναλόγως της χρονιάς.
Αν αναλογιστούμε τα παραπάνω, βλέπουμε ότι η αγροκτηνοτροφική παραγωγή στην περιοχή μας βρίσκεται σε πολύ καλά επίπεδα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι μας δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, ενώ μοιραία γεννάται επιπλέον το φυσικό ερώτημα του πως θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε και να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο την παραγωγή μας.
Οι ελλείψεις που υπάρχουν εστιάζονται σε τρεις κυρίως τομείς: Προσβασιμότητα, εξηλεκτρισμός και άρδευση.
Εξηγώ περί τίνος πρόκειται.
Είναι η προσβασιμότητα στις μονάδες, κυρίως τις κτηνοτροφικές, μέσω των αγροτικών οδών, η ανάγκη για εξηλεκτρισμό των εγκαταστάσεων, τόσο των κτηνοτροφικών όσο και των γεωτρήσεων και η ενίσχυση του αρδευτικού δικτύου.
Κατ’ ευφημισμό μιλάω βέβαια για «ενίσχυση», γιατί σε ένα Δήμο με περισσότερα από 200.000 καλλιεργήσιμα στρέμματα, δεν αρδεύεται ούτε ένα στρέμμα από κεντρικό αρδευτικό δίκτυο!
Το επαρχιακό δίκτυο στο Δήμο μας εκτείνεται σε πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα, περίπου 12-15.000 χιλιόμετρα. Όπως είναι αυτονόητο, και το είδαμε και τις προηγούμενες ημέρες με τις φυσικές καταστροφές από την έντονη κακοκαιρία που μας έπληξε, απαιτείται συχνά η άμεση παρέμβαση στην αντιμετώπιση καταστροφών και κατολισθήσεων που συμβαίνουν κάθε τόσο στο επαρχιακό δίκτυο. Αν και υπάρχουν ακόμη ελλείψεις, έχουμε προχωρήσει σε προμήθεια μηχανημάτων, ακολουθώντας τις γνωστές, χρονοβόρες διαδικασίες του ελληνικού δημοσίου, μηχανήματα τα οποία βρίσκονται καθημερινά σε όποιο σημείο χρειάζεται και προκύπτει ανάγκη, έτσι ώστε οι δρόμοι μας να παραμένουν ανοικτοί.
Θεωρώ ότι θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα από την κεντρική κυβέρνηση και από τα συναρμόδια Υπουργεία. Η δαπάνη για να κρατάμε ανοικτούς τους αγροτικούς δρόμους ή για να ασφαλτοστρώσουμε καινούριους για να διευκολύνουμε την πρόσβαση, είναι μεγάλη και δεν μπορεί να τη σηκώσει η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού. Δυστυχώς η κεντρική κυβέρνηση δεν έχει εγκύψει στο πρόβλημά μας.
Αυτή τη στιγμή, τρέχει το πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης», το οποίο αποτιμάται στα τρία δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 100 εκατομμύρια προορίζονται για αγροτική οδοποιία. Από τους 350 δήμους της Ελλάδας, οι 200 με 250 είναι αγροτικοί και έχουν τέτοιες ανάγκες. Εάν τα χρήματα αυτά μοιραστούν σε 200 δήμους, τότε καταλαβαίνετε ότι αναλογεί από ένα χιλιόμετρο ασφαλτόστρωσης σε κάθε Δήμο! Κι εμείς έχουμε 15.000 χιλιόμετρα αγροτικό οδικό δίκτυο! Είναι ένα πρόγραμμα που έχει δώσει έμφαση σε smart cities, «έξυπνες» τεχνολογίες, «έξυπνα παγκάκια», «έξυπνες στάσεις λεωφορείων», αλλά αυτά είναι καλά για πόλεις οι οποίες έχουν λύσει τα υπόλοιπα προβλήματά τους.
Εμείς, θέλουμε πρόσβαση στις κτηνοτροφικές μας μονάδες.
Όσον αφορά το ζήτημα του εξηλεκτρισμού των μονάδων, είναι κάτι που επίσης θα πρέπει επισταμένως να ασχοληθεί η Πολιτεία.. Ο εξηλεκτρισμός δεν είναι κάτι απλό, καθώς μπορεί να αποτελέσει ισχυρό αναπτυξιακό εργαλείο, αφού θα «κρατήσει» τον κόσμο στα χωριά μας.
Οι κτηνοτρόφοι, ούτως ή άλλως αναμένεται ότι σύντομα θα απαγορευτεί το άρμεγμα των ζώων με τα χέρια για λόγους υγειινής, είναι υποχρεωμένοι να βάλουν αρμεκτικά μηχανήματα, και για να αυξήσουν την παραγωγή τους και για να είναι ανταγωνιστικοί. Δεν έχουν όμως ηλεκτρικό ρεύμα και δεν έχουν καλές προσβάσεις. Τι θα πράξουν λοιπόν; Είτε θα παρατήσουν την παραγωγή τους είτε, ένα εξίσου αρνητικό ενδεχόμενο, θα αφήσουν τις μονάδες εκεί που βρίσκονται και θα μετακινηθούν κάπου πιο κεντρικά. Κοντά στα χωριά, ώστε να έχουν δρόμο και ηλεκτρισμό.
Αυτό όμως θα άρει το σημαντικότερο συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει η κτηνοτροφία στην περιοχή μας και είναι η εκτατική εκτροφή. Έχουμε ένα από τα ισχυρότερα brand name στα τυριά στην Ελλάδα, το «Τυρί Αμφιλοχίας». Αυτό όμως οφείλεται στην εκτατική κτηνοτροφία, αφού τα ζωντανά δεν είναι κλεισμένα σε ένα στάβλο όλη μέρα όπου τρώνε ζωοτροφές εισαγόμενες από την Ουκρανία. Όταν έχεις ένα ζωντανό κλεισμένο και το ταΐζεις καλαμπόκι από την Ουκρανία, δεν θα πάρεις τυρί Αμφιλοχίας ή Αγρινίου. Θα πάρεις «τυρί Ουκρανίας».
Πρέπει να στηρίξουμε λοιπόν τους κτηνοτρόφους μας και τους αγρότες μας, με πρόσβαση στις μονάδες τους και κυρίως αγροτικό εξηλεκτρισμό. Παλιότερα, υπήρχαν τέτοια προγράμματα. Όταν ήμουν στο Β’ βαθμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τη δεκαετία του 2000, υπήρχε και από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση τέτοιο πρόγραμμα, με το οποίο πολλές κτηνοτροφικές μονάδες ή γεωτρήσεις πήραν ρεύμα προκειμένου να εκσυγχρονιστούν.
Επιπλέον, επιτακτική είναι η ανάγκη ολοκλήρωσης των έργων άρδευσης του Κάτω Βάλτου. Οφείλω βέβαια να αναγνωρίσω ότι, όπως έχει εξαγγείλει η Κυβέρνηση, μέσα στους επόμενους μήνες θα δημοπρατηθεί ένα πολύ μεγάλο έργο 65 εκατομμυρίων ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης. Θα είναι ένα έργο τέτοιο που δεν έχουμε ξαναδεί στην περιοχή μας και το περιμένουμε.
Από την παραγωγή μας, λείπει η τυποποίηση. Ενώ είμαστε σε καλό επίπεδο όσον αφορά στην κτηνοτροφία, διαθέτουμε οκτώ μεγάλες τυροκομικές μονάδες, οι οποίες έχουν καταστήσει τα προϊόντα μας ένα πολύ ισχυρό brand name στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, δεν έχουμε μονάδες τυποποίησης για τα γεωργικά προϊόντα. Οι τεράστιες εκτάσεις με ελιές καλαμών ή χονδροελιάς και το λάδι που παράγουμε, θα μπορούσαν, με μονάδες τυποποίησης, να λάβουν μεγάλη υπεραξία και να βελτιώσουν τα εισοδήματα της περιοχής μας.
Οι ελιές, η γραβιέρα, το τσαλαφούτι Αμφιλοχίας, το κρέας, το αρνί Αμφιλοχίας, είναι μερικά από τα προϊόντα τα οποία θα πρέπει κάποια στιγμή να βρούμε τον τρόπο ώστε να χαρακτηριστούν ως «Π.Ο.Π.», Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Και αυτό θα προσθέσει υπεραξία στα προϊόντα μας. Εδώ όμως θέλω να προσθέσω και την περίφημη Γαρίδα Αμφιλοχίας, η οποία μπορεί να είναι περιζήτητη, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει κάποια σκέψη για την τυποποίησή της, κάτι το οποίο θα βοηθούσε στην ιχνηλασιμότητά της και θα της προσέδιδε μεγάλη υπεραξία.
Έχουμε πολλά στο μυαλό μας και διεκδικούμε. Μια ιδέα που έχουμε, είναι για την ίδρυση σε δήμους σαν τον δικό μας ενός «ΚΕΠ Αγροτών». Τα Γραφεία Αγροτικής Ανάπτυξης δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν πλέον, πνίγονται στη γραφειοκρατία. Εμείς από την πλευρά μας, θα μπαίναμε σε συζήτηση να στήσουμε οι ίδιοι με κάποιους πόρους και ειδικούς από το αρμόδιο Υπουργείο ένα τέτοιο γραφείο που θα στηρίξει τους κτηνοτρόφους μας.
Τελειώνοντας, θέλω να αναφέρω το εξής: Βλέπαμε στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια τον κόσμο να φεύγει από τη γεωργία και την κτηνοτροφία και να κατευθύνεται στον τριτογενή τομέα της οικονομίας, στις Υπηρεσίες. Το ονομάσαμε «αστυφιλία». Το διαπιστώναμε στα ερημωμένα χωριά, στις επιλογές σπουδών των νέων, στην υπερσυγκέντρωση του πληθυσμού στην Αθήνα και τα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα.
Η οικονομική κρίση όμως που προηγήθηκε της υγειονομικής, μας έδειξε άλλα πράγματα. Μας έδειξε ότι η επαρχία «κράτησε». Άντεξε πολύ περισσότερο τις επιπτώσεις των κρίσεων απ’ ότι οι μεγάλες πόλεις. Σήμερα, η επισιτιστική κρίση που προκύπτει από τον πόλεμο στην Ουκρανία, εκεί που βλέπουμε την αγροτική παραγωγή μιας ολόκληρης χώρας να εργαλειοποιείται για λόγους άσκησης πολιτικών πιέσεων, σήμερα που η απειλεί του λιμού κρέμεται για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες πάνω από την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, μας δείχνουν ξεκάθαρα ότι πρέπει να στηριχτούμε και πάλι στα δικά μας πόδια και να στηρίξουμε τον πρωτογενή τομέα. Μπορεί να έχουμε φτάσει στο διάστημα αλλά εξακολουθούμε να ζούμε από αυτή τη γη την οποία πατάμε.
Οι Έλληνες, μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις και όχι να γινόμαστε κάθε φορά έρμαια της κάθε διεθνούς κρίσης. Η πραγματικότητα του σήμερα, επιβάλει την ενίσχυση των ανθρώπων του μόχθου.
Σας ευχαριστώ πολύ.