Ποιμαντορική Εγκύκλιος 101
Ιερόθεος
ελέω Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης
της Θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου
Προς
τους Κληρικούς, μοναχούς και λαικούς
της Ιεράς Μητροπόλεώς μας
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Με την ευκαιρία της μεγάλης εορτής της Αναστάσεως του Χριστού έχω την μεγάλη χαρά να απευθυνθώ σε όλους εσάς, τους ευλογημένους Χριστιανούς της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και να σας απευθύνω ταν θριαμβευτικό χαιρετισμό «Χριστός Ανέστη».
Αυτός ο χαιρετισμός δείχνει ότι εάν όλες οι θρησκείες έχουν κάποιο θνητό αρχηγό και ιδρυτή, ο Χριστιανισμός που δεν είναι μια απλή θρησκεία, αλλά Εκκλησία, έχει κεφαλή τον Αναστάντα Χριστό που μένει στον αιώνα ζων και ζωογονεί τα μέλη του ενδόξου Σωματός Του. Ο ίδιος βεβαιώνει: «Μη φοβού’ εγώ ειμι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζων ειμι εις τους αιώνας των αιώνων, και έχω τας κλείς του θανάτου και του άδου» (Απ. α’, 17-18). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί υμνούμε και δοξάζουμε τον Αναστάντα Χριστό σε όλη την περίοδο του Πεντηκοσταρίου, αλλά και κάθε Κυριακή που είναι το εβδομαδιαίο Πάσχα.
Αυτό αισθανόμαστε κυρίως εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, γιατί είμαστε μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας που διατηρεί την ορθή πίστη και την ορθή ζωή, έχει την αλήθεια, όπως την αποκάλυψε ο Άσαρκος Λόγος, ο Κύριος της Δόξης, στους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, και ο Σεσαρκωμένος Λόγος στους Αποστόλους και τους Αγίους της Καινής Διαθήκης.
Η Εκκλησία, όμως, δεν είναι απλώς πάνω από κάθε θρησκεία, αλλά είναι το Σώμα του Αναστάντος Χριστού και μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα τελούνται όλα τα άγια Μυστήρια, με αποκορύφωμα το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, όπου κοινωνούμε του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Η εκκλησιαστική ζωή δεν είναι μια συναισθηματική ζωή, δεν είναι κάποια ήθη και έθιμα, αλλά είναι εμπειρική και αναστάσιμη ζωή. Μέσα στην Εκκλησία αποβάλλουμε την απελπισία και τον φόβο του θανάτου, την θλίψη και την κατήφεια, τον ατομισμό και την φιλαυτία, και γεμίζουμε από πίστη, αγάπη, ελπίδα και ζωή.
Έπειτα, η θεολογία της Εκκλησίας δεν είναι φιλοσοφική, αλλά εμπειρική, σταυροναστάσιμη. Ενώ η φιλοσοφία ικανοποιεί την φαντασία και τον ανθρώπινο στοχασμό, η θεολογία είναι εμπειρία του ζώντος Θεού και γι αυτό αγιάζει όλον τον άνθρωπο. Κάθε φιλόσοφος προσπαθεί να ερμηνεύση το γιατί υπάρχει ο κόσμος, που οφείλεται το κακό που υπάρχει σε αυτόν, γιατί να κυριαρχή ο θάνατος μέσα στην φύση και τον ίδιο τον άνθρωπο, και όπως είναι φυσικό δίνονται πολλές απαντήσεις, όσοι είναι και οι φιλόσοφοι και φιλοσοφούντες. Όμως, οι Απόστολοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας, επειδή ζούν μέσα στο αναστημένο Σώμα του Χριστού διακατέχονται από την δύναμη της ζωής και της αναστάσεως και είναι γεμάτοι από ελπίδα, ζούν το ότι ο Χριστός νίκησε τον θάνατο και μεταγγίζει αυτήν την αναστάσιμη ζωή στους φίλους Του.
Οι άνθρωποι που κλείνονται στον εαυτό τους διακατέχονται από την απελπισία και τον φόβο του θανάτου. Ο θάνατος δεν είναι μόνο ένα συνταρακτικό γεγονός που έρχεται στο τέλος της βιολογικής ζωής του κάθε ανθρώπου, αλλά υφίσταται μέσα στην ύπαρξή μας από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς μας με τα γονίδια της γηράνσεως, δηλαδή τα γονίδια της φθοράς, των ασθενειών και του θανάτου. Ακόμη πολλοί άνθρωποι αισθάνονται σαν να βρίσκονται μέσα σε έναν προσωπικό άδη, όπου κυριαρχεί η θλίψη, ο πόνος, το σκοτάδι της ερήμωσης, η μοναξιά, η απόγνωση και απελπισία.
Όμως, όσοι πιστεύουν στην ανάσταση του Χριστού, και ζούν εν Χριστώ την αναστάσιμη ζωή μέσα στην Εκκλησία που είναι το Σώμα του Αναστάντος Χριστού, αποδιώκουν τον φόβο του θανάτου, απομακρύνουν την θλίψη και την απελπισία και είναι φωτεινοί άνθρωποι, δυνατοί ακόμη και στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής τους. Αυτό γίνεται γιατί επικαλούνται τον Αναστάντα Χριστό και Εκείνος έρχεται μέσα στον προσωπικό τους άδη και τους γεμίζει με φως και ειρήνη.
Σήμερα, αυτή την ημέρα της Αναστάσεως του Χριστού όλα είναι πλημμυρισμένα στο ουράνιο Φως, όλα είναι χαρούμενα. Πρέπει, όμως, να ευχόμαστε αυτή η πνευματική χαρά να μην είναι πρόσκαιρη, να μη συνδέεται με μερικές ημέρες τον χρονο, αλλά να συνοδεύη πάντα την ζωή μας, δηλαδή το Φως του Αναστάντος Χριστού να μεταμορφώση όλη την ζωή μας σε μια αναστάσιμη εορτή. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις αρρώστιες, τις πτώσεις, την στέρηση των αγαπητών μας ανθρώπων, τα οικογενειακά και οικονομικά ζητήματα με την ελπίδα και την πίστη στην Ανάσταση του Χριστού.
Εύχομαι σε όλους τους αγαπητούς Ορθοδόξους Χριστιανούς της Ιεράς Μητροπόλεώς μας να έχουν σωματική υγεία, ορθόδοξη πίστη, αλλά κυρίως να είναι γεμάτοι από το Φως και την χαρά της Αναστάσεως του Χριστού. Τότε δεν θα διακατέχονται από την απελπισία και τον πόνο, από τα προβλήματα και τις δοκιμασίες της ζωής. Τότε, η εορτή της Αναστάσεως του Χριστού δεν θα είναι μια κοινωνική, εποχιακή και συναισθηματική εορτή, αλλά θα είναι η δύναμη της ζωής της ακαταλύτου, εορτή ελπίδας, αγάπης και ισχυρού νοήματος για την ζωή, θα είναι το αιώνιο Πάσχα.
Χριστός Ανέστη, αδελφοί.
Με αναστάσιμες ευχές
Ο Μητροπολίτης
+ Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος