ΠΙΚΝΙΚ ΣΤΗΝ ΕΥΗΝΟΛΙΜΝΗ, ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΑ ΕΥΗΝΟΧΩΡΙΑ.

Μερικά χωριά έχουν τυχερό άστρο. Αυτό συμβαίνει με τα Ευηνοχώρια, που, χαμένα ανάμεσα στις χαράδρες των βουνών ερήμωναν σιγά σιγά όταν ξαφνικά.. η μοίρα άλλαξε γνώμη για την τύχη τους και τους έστειλε…. μια λίμνη, για να τα μετατρέψει σε ελβετικό τοπίο. Και μάλιστα το έκανε την κατάλληλη χρονική περίοδο, που ο ορεινός εναλλακτικός τουρισμός ανέτελλε στην Ελλάδα και οι άνθρωποι άρχιζαν να ψάχνουν για ξεχασμένες γωνιές της ελληνικής ορεινής υπαίθρου, μακριά από τα στίφη των τουριστών όταν χρειάζονται στις αποδράσεις τους να ανακαλύπτουν κι ένα κομμάτι της μεγάλης πάλης που μένουν.
Η Ευηνολίμνη και τα Ευηνοχώρια είναι ακόμα ένας παράδεισος για τους εναλλακτικούς ταξιδιώτες, όπου θα βρουν γαλήνη και ησυχία, ενώ χωριά απείραχτα από την τουριστική βιομηχανία προσφέρουν απλή κι αφτιασίδωτη την ομορφιά τους.
Η τεχνητή λίμνη του Εύηνου ποταμού, που δημιουργήθηκε για να καλύψει ανάγκες ύδρευσης, τελικά πρόσθεσε στο τοπίο μια ακόμη πανέμορφη εικόνα στο ήδη μοναδικό τοπίο των ορεινών όγκων του Παναιτωλικού όρους και των Βαρδουσίων.
Φυσικά όπως κάθε ανθρώπινη παρέμβαση έτσι κι αυτή έχει αφήσει πολλά πληγωμένα σημεία, υπολείμματα εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν στο εργοτάξιο όσο κατασκευαζόταν η λίμνη. Οι ελπίδες μας…στη φύση, που πάντα κατορθώνει στο τέλος να σκεπάζει και να εξαφανίζει τις ανθρώπινες ασχήμιες.
Όμως εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ένα μεγάλο μέρος ευθύνης εξακολουθεί να έχει ο δήμος Πλατάνου και οι πολιτιστικοί σύλλογοι της περιοχής που πρέπει, επιτέλους, να μάθουν στους κατοίκους των γύρω χωριών ότι οι ρεματιές και τα γκρεμνά γύρω από το ποτάμι και τη λίμνη δεν είναι… σκουπιδότοποι για να πετάνε ό,τι άχρηστο έχουν. Μας έχει τύχει να μαζέψουμε τα σκουπίδια μετά από επίσκεψη στο σπίτι φίλου μας στην Περίστα και, επειδή δεν γίνεται στο χωριό συγκομιδή σκουπιδιών, να τα μεταφέρουμε με τα αυτοκίνητά μας μέχρι τον Πλάτανο, που είναι το κεφαλοχώρι, για να τα πάρει κάποιο σκουπιδιάρικο.
Όταν ρωτήσαμε που να τα αφήσουμε, για να είναι η συγκομιδή τους πιο βολική, μας κοίταξαν λίγο σαν UFO και μας υπέδειξαν μία από τις κοντινές ρεματιές για να τα πετάξουμε!!!

ΠΙΚΝΙΚ ΣΤΗΝ ΕΥΗΝΟΛΙΜΝΗ.
Φεύγοντας από τον Πλάτανο, η κυριακάτικη ημέρα, στολισμένη με έναν ολόλαμπρο ήλιο που φώτιζε το πράσινο τοπίο, πλυμένο επιμελώς από τη βροχή της προηγούμενης βραδιάς, ήταν το ιδανικά σκηνικό για το χειμωνιάτικο πικνίκ που ονειρευόμασταν δίπλα στη λίμνη.
Κεφτεδάκια, ντομάτες, τυριά, πίτες και αλλαντικά, αναψυκτικά και κρασάκι σπιτικό από το αμπέλι του φίλου μας στην Εύβοια, φρούτα και σοκολάτες για επιδόρπιο ήταν ήδη επιμελώς τακτοποιημένα, μαζί με τα υπόλοιπα μπαγκάζια για την επιστροφή στην Αθήνα, μέσα στο αυτοκίνητο, όταν δόθηκε το σύνθημα για αναχώρηση.
Βέβαια, μεταξύ του συνθήματος για αναχώρηση και της… αναχώρησης μεσολάβησαν δύο ώρες αρκετές επαναλήψεις καφέ και το τέλος της ηλιοφάνειας!! Έτσι, όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε, ο ήλιος είχε κατεβάσει ρολά και είχε δώσει τη θέση του σε μια βαριά συννεφιά, που παραχώρησε μετά από λίγη ώρα τη θέση της στη βροχή. Βγαίνοντας από το χωριό και ήδη μετά τις πρώτες στροφές, η θέα στα δύο χωριά, Πάνω και Κάτω Πλάτανο, ήταν πανοραμική. Μετά τον Πλάτανο, ακολουθήσαμε την πινακίδα για Φράγμα Εύηνου, Αράχοβα, Καρπενήσι. Ο δρόμος ανηφόριζε με συνεχείς στροφές, μέχρι το σημείο που, καβατζάροντας το βουνό, έκανε την εμφάνισή της στο βάθος η Ευηνολίμνη, με φόντο τα σκαρφαλωμένα στις πλαγιές των γύρω βουνών χωριά.
Στην άκρη της λίμνης μάς υποδέχεται πρώτα το Χωριό Άγιος Δημήτρης, σε υψόμετρο 650 μέτρων. Ένα χωριό που τα σπίτια του, με μεγάλες γεμάτες λουλούδια αυλές, είναι σπαρμένα στη γύρω έκταση ανάμεσα στις πλαγιές του όρους Αρδίνη και στην αριστερή όχθη του Εύηνου, με θέα την απέναντι όχθη της Ευηνολίμνης και τα χωριά Αράχοβα και Νεοχώρι, ενώ πίσω του, κρυμμένη από το ύψωμα του Άη Λια είναι η Περδικόβρυση.
Τα χρώματα ουρανού, βουνών, λίμνης, με τις διαχωριστικές γραμμές τους απαλά σβησμένες από την υγρασία της ατμόσφαιρας, ήταν το ιδανικό φόντο για έναν ρομαντικό πίνακα, αλλά οι ώρες που είχαν περάσει εν τω μεταξύ από το «λιτό» πρόγευμά μας είχαν ξυπνήσει τον κροκόδειλο που ενεδρεύει πάντα μέσα στο στομάχι μας και ζητούσε εναγωνίως φαγητό…
Μετά από μια στάση για φωτογραφίες και ρομάντζα πάνω στο φράγμα, συνεχίσαμε για τη ρεματιά που ξεκινάει από τις όχθες της λίμνης μέχρι το βάθος του δρόμου κάτω από το χωριό Διπλάτανος, όπου άφθονα κρυστάλλινα νερά ξεχύνονται από τους γύρω χείμαρρους και κατρακυλούν στο βάθος της γεμάτης τεράστια πλατάνια κοίτης, όπου ήταν και ο στόχος μας για το πικνίκ.
Την ώρα που σταματάμε, μέσα στην τρελή χαρά, και απλώνουμε τραπεζομάντιλα και ταπεράκια – ΟΜΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΤΕ!!! – αρχίζει να βρέχει. Η σύσκεψη που ακολουθεί για το αν θα φάμε, έστω και με βροχή ή αν θα συνεχίσουμε την βόλτα μας μέχρι να βρούμε κάποια κλειστή ταβέρνα στο επόμενο χωριό κρατάει μόνο μερικά δευτερόλεπτα καθώς η ομόφωνη απάντηση ήταν «φαγητό εδώ και τώρα».
Επειδή, όμως, τα χώμα είχε ήδη αρχίσει να μετατρέπεται σε λάσπη ολοταχώς, τα μαζεύουμε, ανεβαίνουμε την όχθη. Ακριβώς πάνω από την όχθη της ρεματιάς, δίπλα στον δρόμο, και απέναντι από την πετρόκτιστη πηγή με το παγωμένο καθαρό νερό που τρέχει ασταμάτητα, ένα μπαλκόνι με τραπέζι και πάγκους σαν καλοκαιρινή τραπεζαρία ενός προνομιούχου εξοχικού, περιμένει να μας φιλοξενήσει.
Κι εδώ έρχεται η γνωστή φράση του Πάουλο Κοέλο «όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο η φύση συνωμοτεί για να το πραγματοποιήσεις». Μόλις βγάλαμε τα τάπερ με τα φαγητά, η βροχή μετατράπηκε σε σιγανό ψιλοβρόχι. Τα βρεγμένα κεφτεδάκια, οι νοτισμένες πιτούλες και οι ντομάτες με το τυρί πάνω στο υγρό ψωμί έγιναν ξαφνικά πιο νόστιμα και σε συνδυασμό με το κρασάκι του φίλου μας, καλά φυλαγμένο μέσα στο μπουκάλι της κόκα κόλα, μας έδωσαν ένα γεύμα που θα θυμόμαστε για πάντα! Θεωρείται αυτονόητο… ότι η βροχή σταμάτησε ακριβώς μόλις μπήκαμε στα αυτοκίνητα για να φύγουμε. Τέλεια…
Ανηφορίζοντας τις στροφές για την Αράχοβα, το μεγαλύτερο χωριό του Δήμου Πλάτανου, φάνηκαν τα πρώτο χιόνια στις κορυφές των γύρω βουνών!!
Μας καλωσορίζει η έρημη τώρα πλατεία της, που το καλοκαίρι όμως σφύζει από ζωή. Η θέση του χωριού είναι προνομιακή, πάνω στον άξονα της 24ης επαρχιακός οδού Ναυπάκτου-Καρπενησίου, κλεισμένο μέσα σ’ ένα δάσος από καστανιές, καρυδιές και έλατα.
Τα πετρόκτιστα σπίτια του, με τις κεραμιδένιες στέγες, σκαρφαλωμένα στις πλαγιές του Κοκκινιά, το ρολόι της εκκλησίας που δεσπόζει με φόντο τη λίμνη, τα νερά που τρέχουν στις άκρες των καλτεριμιών, η θέα ενός ορίζοντα κλεισμένου από τις χιονισμένες βουνοκορφές, με την Ευηνολίμνη και τον Φίδαρη στο βάθος του φαραγγιού, συνθέτουν την απόλυτη εικόνα του ιδανικού ορεινού Χωριού.
Μια στάση για λίγο νερό από την πετρόκτιστη βρύση της πλατείας και δρόμο για την επιστροφή στην Αθήνα, πάνω από τα βουνά, ανάμεσα στους ορεινούς όγκους του Τυμφρηστού και των Βαρδουσίων.
Και ξαφνικά, το τοπίο γίνεται λευκό. Τα χιόνια καλύπτουν τις άκρες του δρόμου. Μοναχικά σπιτάκια μέσα στο δάσος, βρύσες καλυμμένες από το χιόνι, χωριά χαμένα μέσα στα βουνά, όπως η Δομνίστα και το Κρίκελλο, παλιά γεφύρια, συντροφεύουν το ταξίδι μας μέχρι τις Ράχες του Τυμφρηστού, όπου αρχίζει η κατάβασή μας προς τη Μακρακώμη και τον κάμπο της Λαμίας. Το πρώτο χωριό που συναντάμε είναι η Δομνίστα και ακολουθεί το Κρίκελλο που είναι η έδρα του Δήμου Δομνίστας. Η πλευρά αυτή της Ευρυτανίας καλύπτεται από πυκνά δάση με έλατα, βελανιδιές, πουρνάρια, πλατάνια που διασχίζει ο Κρικελλιώτης ποταμός. Δάση ένδοξα, δάση της κλεφτουριάς και των καπεταναίων που είχαν εδώ τα λημέρια τους από τα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης μέχρι τα χρόνια του Άρη Βελουχιώτη. Δάση γεμάτα μονοπάτια και κρυφές ομορφιές, που προσφέρονται για ατέλειωτες πεζοπορίες σ’ ένα τοπίο που την άνοιξη ευωδιάζει από τα αγριολούλουδα και τους μυριστικούς θάμνους.
Το μάτι δεν προφταίνει να βλέπει και οι στάσεις πλέον για φωτογραφίες δεν έχουν νόημα, αφού τα πάντα γύρω μας είναι μια ατέλειωτη ομορφιά που ο φακός δεν μπορεί να αποτυπώσει. Μόνο το ανθρώπινο μάτι, που επικοινωνεί απευθείας με την ψυχή μας μπορεί να αποτυπώσει την πραγματική διάσταση του τοπίου.
Στο τέλος της κατάβασης, μια τελευταία στάση για λουκουμάδες και καφεδάκι στην Υπάτη, με τη φημισμένη ιαματική πηγή στο κέντρο του άλσους της, μας βρίσκει κουρασμένους αλλά με το μυαλό γεμάτο πανέμορφες εικόνες. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι, όταν φύγαμε από την Υπάτη, στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου είχαν προστεθεί αρκετά κουτιά με τους καταπληκτικούς κουραμπιέδες της περιοχής, μερικοί από τους οποίους έγιναν θυσία στη διάρκεια της ανούσιας πλέον διαδρομής επιστροφής στην Αθήνα μέσω της εθνικής οδού.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν η αντίθετη ακριβώς από αυτή που ακολουθήσαμε οι επισκέπτες του κοσμοπολίτικου Καρπενησίου. Μέσω της γέφυρας του Ρίου – Αντίρριου περάσαμε απέναντι στη Ναύπακτο και ακολουθήσαμε τις πινακίδες για Σίμο-Ποκίστα-Πλάτανο-Καρπενήσι.
Στο Καρπενήσι δεν φθάσαμε ποτέ. Μετά την Αράχοβα, τη Δομνίστα και το Κρίκελλο, στρίψαμε δεξιά για Μακροκώμη και τη διασταύρωση προς Καρπενήσι την αφήσαμε να περιμένει… τους επόμενους.

ΟΡΕΙΝΗ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ-ΘΕΡΜΟ
Στις ελατοσκέπαστες πλαγιές του Παναιτωλικού όρους, στην Αιτωλοακαρνανία, ένα γραφικό Χωριό με παράδοση και ιστορία αιώνων, μας αποκαλύπτει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του και κερδίζει επάξια μια θέση στην καρδιά μας.
Η όμορφη κωμόπολη του Θέρμου, με την ανέγγιχτη, παραδοσιακή ομορφιά, απαγκιάζει σε υψόμετρο 360 μέτρων. Παρά το γεγονός ότι απέχει από τη λίμνη Τριχωνίδα μόνο 3 χλμ.. το χωριό δεν έχει θέα προς αυτήν, καθώς μεσολαβούν μικροί λόφοι, αλλά και ιδιαίτερα απόκρημνες πλαγιές. Βέβαια, αρκεί μια βόλτα ως το κοντινό Χωριό Πετροχώρι, για να απολαύσει κανείς τη μαγευτική θέα προς τη λίμνη Τριχωνίδα, που στα γαλήνια νερά της καθρεφτίζονται τα γύρω βουνά και βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη πουλιών.
Το Θέρμο είναι το κέντρο της περιοχής Αποκούρου, το ξεχωριστό κεφαλοχώρι της Τριχωνίδας και το πέρασμα από την Αιτωλοακαρνανία στην Ευρυτανία. Αποτελεί, σήμερα διοικητικό, εμπορικό, συγκοινωνιακό και πολιτιστικό κέντρο μιας ευρείας περιοχής της ορεινής Τριχωνίδας, και όχι μόνο…
Στην κεντρική πλατεία του Κοσμά του Αιτωλού, με τα αιωνόβια πλατάνια και τα τρεχούμενα νερά, χτυπά η «καρδιά» του, καθώς εδώ συγκεντρώνεται όλη η κίνηση και η ζωή αυτού του τόπου. Καφενεία, ταβέρνες, μαγαζιά και δημόσιες υπηρεσίες, όλα είναι συγκεντρωμένα, ενώ οι γειτονιές ανηφορίζουν από τη μια κι από την άλλη πλευρά. Εδώ βρίσκεται και η βιβλιοθήκη του Αποκούρου.
Μερικά χιλιόμετρα μετά το Θέρμο βρίσκεται το Μέγα Δένδρο, η γενέτειρα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού (1714-1779), ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στο αποστολικό του έργο στα χρόνια της τουρκοκρατίας, για να βοηθήσει τον λαό να μορφωθεί και να ανοίξει τους ορίζοντές του. Δίπλα στα θεμέλια του σπιτιού του, υπάρχει η προτομή του κι ένα μικρό εκκλησάκι, αφιερωμένα στη μνήμη του.

ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ..
Όπως μαθαίνουμε, μελετώντας την ιστορία του, το χωριό αυτό αποτελεί περιοχή-σύμβολο για την Ελλάδα, καθώς το αρχαίο Θέρμο υπήρξε η έδρα της Αιτωλικής Συμπολιτείας.
Οι πρώτοι κάτοικοι της Αιτωλίας ήταν οι Κουρήτες, που ονομάστηκαν έτσι λόγω της εμφάνισής τους που στόχο είχε να ξεχωρίζουν από τους Ακαρνάνες, οι οποίοι είχαν μακριά τα μαλλιά τους.
Η πορεία στον χρόνο και η εξέλιξη του τόπου ήταν πάντα συνυφασμένα με το τραχύ τοπίο και τις απότομες πλαγιές οι οποίες έφραζαν τον δρόμο προς τον Κορινθιακό Κόλπο, αλλά τον έκαναν και απόρθητα από τους εχθρούς.
Στην περιοχή του Αποκούρου, όπως είναι γνωστό η ευρύτερη περιοχή της Αρχαίας Αιτωλίας, αναπτύχθηκαν οι αρχαίες πόλεις Φύταιο, Τριχώνιο, Βουκάτιο, Μέταπα, Πομφία, Άκραι, Φίστυο και Θεστία. Με τη διαμόρφωση της Αιτωλικής Συμπολιτείας, οι οχυρώσεις, που περιφρουρούσαν τη χώρα, έγιναν και οικισμοί, που μάζεψαν τους κατοίκους των πεδινών περιοχών. Το 367 π.Χ. οι Αιτωλοί εντάχθηκαν στο «Κοινόν», όταν σύμμαχοι των Θηβών και απέκρουσαν τους Γαλάτες το 279 π.Χ.
Σήμερα, μπορούμε να κάνουμε μια επίσκεψη λίγα χλμ. έξω από το χωριό στο αρχαίο Θέρμο, που ήταν η ακρόπολη της Αιτωλίας, το ιερό του Απόλλωνα και της Αιτωλικής Συμπολιτείας, αλλά και έδρα του «Κοινού». Αποτελούνταν από δύο μεγάλες στοές, την ανατολική και τη δυτική, που διέτρεχαν όλο τον χώρο. Υπήρχε ο ναός του Θέρμιου Απόλλωνα (7ος αι. π.χ.) και το Βουλευτήριο. Σύμφωνα με τον Πολύβιο, η δυτική στοά ήταν ένα μεγαλόπρεπο κτίσμα, στολισμένο με ανδριάντες και αναθήματα. Και στις δύο στοές φυλάσσονταν 15.000 πανοπλίες, ενώ μέσα στον χώρο υπήρχαν 2.000 χάλκινα αγάλματα. Το αρχαίο Θέρμο θεωρούνταν τόπος ασφαλής, αφού ποτέ δεν είχε πατήσει τα χώματά του πόδι εχθρικό. Όμως, το 218 π.Χ. οι Μακεδόνες, με τον Φίλιππο τον Ε΄ πέρασαν τον Αχελώο και έκαψαν το Θέρμο, για να ανταποδώσουν όσα είχαν κάνει οι Αιτωλοί στη Δωδώνη και στο ιερό του Δίου. Έναν μόνο τοίχο λέγεται ότι άφησε όρθιο ο Φίλιππος και πάνω εκεί έγραψε: «Θυμηθείτε το Δίον…».

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ
Τα χωριά της ΝΑ ακτής της λίμνης Τριχωνίδας (Πετροχώρι, Χρυσοβίτσα, Σιταράλωνα, Καλούδι, Ανάληψη).
Τον ελατοσκέπαστο Δρυμώνα με τη μαγευτικό θέα.
Τη Μονή Αγίας Παρασκευής.
Την ιστορική Μονή της Μυρτιάς.
Το Μοναστήρι του Κοσμά του Αιτωλού, τη Μονή Βλοχού (αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου) και το εκκλησάκι της Παναγίας της Ελεούσας ψηλά στον βράχο (περιοχή Μυρτιάς).
Τους νερόμυλους της περιοχής Μυρτιά και τους μικρούς καταρράκτες.
Τον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο του αρχαίου Θέρμου. Εκεί θα ανεβούμε στο ύψωμα Μεγάλος Λάκκος, για να απολαύσουμε τη θέα.
Τις Πηγές της Αγίας Σοφίας, τον νερόμυλο και το συγκρότημα των τριών ναών (οι δίδυμοι ναοί των Ταξιαρχών και ο ναός του Αγίου Νικολάου).
Το «Κρυφό Σχολειό» με τα κέρινα ομοιώματα.
Την Τεχνητή Λίμνη Στράτου.
Τη μαγευτική Τεχνητή Λίμνη Καστρακίου με το Εκκλησάκι πάνω στον λόφο.
Τον ποταμό Εύηνο και τους παραποτάμους του, Γιδομανδρίτη και Φειδάκια.
Το πέτρινο γεφύρι της Αρτοτίβας στον Εύηνο.
Το ηλιοβασίλεμα από το Πετροχώρι.
Τα χωριά της ορεινής Ναυπακτίας και την Ευηνολίμνη.
Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο Θέρμο.

ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΓΙΚΟΣ!
Η ιχθυοπανίδα της λίμνης είναι από τις πλέον σημαντικές της χώρας μας, σχετικά με τα ψάρια γλυκού νερού. Το ψάρι που συναντά κανείς μονάχα εδώ είναι ο νανογωβιός. Στα νερά της υπάρχουν ακόμα η αθερίνα, η δρομίτσα, το γλανίδι και άλλα είδη. Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί πάνω από 200 είδη πουλιών, αρκετά από τα οποία θεωρούνται απειλούμενα και προστατεύονται από την ελληνική νομοθεσία όπως η λεπτομύτα). Συναντάμε, επίσης, πολλά είδη ερωδιών, όπως είναι ο σταχτοτσικνιάς (ο πλέον διαδεδομένος ερωδιός στην Ευρώπη), ο κρυπτοτσικνιάς, ο νυχτοκόρακας, αλλά και ο κορμοράνος, το σκουφοβουτηχτάρι και διάφορα είδη πάπιας.
Στις όχθες της λίμνης, οι ιτιές και τα πλατάνια γέρνουν να λουστούν στα ήρεμα νερά της, ενώ οι ψαράδες βγαίνουν κάθε πρωί για να ψαρέψουν τη πιο νόστιμη αθερίνα, που μπορούμε να απολαύσουμε στα γραφικά ταβερνάκια της Μυρτιάς. Εδώ, επίσης βρίσκονται και οι εγκαταστάσεις των ιαματικών λουτρών. Τα κατάφυτα μονοπάτια, αλλά και ο δρόμος δίπλα στη λίμνη, προσφέρονται για ειδυλλιακούς περιπάτους. Ιδιαίτερα μαγευτική είναι, βέβαια, η ώρα του δειλινού, με τα μαβιά χρώματα να παίζουν τη δική τους… μουσική συμφωνία!

ΛΙΜΝΗ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ: ΗΡΕΜΗ ΓΟΗΤΕΙΑ
Ανάμεσα στις δασωμένες πλαγίες του Παναιτωλικού και του θρυλικού Αρακύνθου (ή Ζυγού), ξεδιπλώνει την απεραντοσύνη της η μεγαλύτερη λίμνη της πατρίδας μας, η Τριχωνίδα. Γύρω της, πανέμορφα, γραφικά χωριά τη συντροφεύουν στα μοναχικά ταξίδια της. Στα γαλήνια νερά της, επιφάνειας 98 χλμ., μήκους 19 χλμ. και μέγιστου βάθους 58 μ. βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη ψαριών και πουλιών, μερικά από το οποία είναι σπάνια.
Τα νερά της βροχής ή τα χιόνια που λιώνουν από τις βουνοκορφές γίνονται ρυάκια και ποτάμια, τα οποία τροφοδοτούν την Τριχωνίδα, τη λίμνη του Βραχωρίου, που μαζί με την «αδελφή» της, τη λίμνη Λυσιμαχία του Αγγελόκαστρου, άλλοτε πλημμύριζαν και ενώνονταν μεταξύ τους. Έτσι οι κάτοικοι των γύρω χωριών τις αποκαλούσαν, όλες μαζί, «Λίμνη του Απόκουρου».
Η επικοινωνία μεταξύ των παραλίμνιων χωριών γινόταν με ψαρόβαρκες, «γαΐτες» και καραβάκι. Το 1775 ο Αλάι Μπέης, θέλοντας να ενώσει τις δυο λίμνες, έφτιαξε 360 γεφύρια σε έκταση 3 χλμ. περίπου. Όταν δημιουργήθηκε η εθνική οδός, τα γραφικά αυτά γεφύρια χάθηκαν για πάντα.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ:
ΡΑΦΤΙΝΓΚ ΚΑΙ ΚΑΝΟ—ΚΑΓΙΑΚ: Στο Εθνικό Προπονητικό Κέντρο Σλάλομ.
ΚΑΓΙΑΚ ΣΤΟΝ ΕΥΗΝΟ: Στη διαδρομή από Θέρμο προς Ναύπακτο στον ποταμό Εύηνο υπάρχει ειδική διαμορφωμένη πίστα για τους λάτρεις του Καγιάκ.

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ:
Η παραλίμνια διαδρομή περιμετρικά της λίμνης Τριχωνίδας.
Η διαδρομή Θέρμο-Πετροχώρι- Ανάλυψη.
Η διαδρομή Θέρμο-Αβαρίκος-Λουτρά Στάχτης Ναυπακτίας.
Η διαδρομή Θέρμο-Χρυσοβίτσα-Πλάτανος-Ευηνολίμνη.
Η διαδρομή Θέρμο-Ταξιάρχης-Λευκά-Καλλιθέα-Προυσός-Καρπενήσι.
Η διαδρομή Θέρμο-Δρυμώνας.
Η διαδρομή Θέρμο-Καστράκι-Λίμνη Καστρακίου-Λίμνη Κρεμαστών.
Η διαδρομή Θέρμο-Ανάλυψη-Γέφυρα Μπανιά στον Εύηνο (Ναυπακτία).

ΟΡΕΙΝΗ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ – ΘΕΡΜΟ
Το Θέρμο μια από τις ωραιότερες κωμοπόλεις της Ελλάδας, με πληθυσμό 2.266 κατοίκους, είναι έδρα του ομώνυμου δήμου. Αποτελεί το σημείο αναφοράς της ορεινής Τριχωνίδας αλλά και της ευρύτερης περιοχής της βόρειας Ναυπακτίας και της ΝΑ Ευρυτανίας, καθώς και η γεωγραφική του θέση το έχει καταστήσει εμπορικό, συγκοινωνιακό και διοικητικό κέντρο με σημαντικά θέλγητρα για τον επισκέπτη.
Το Θέρμο, με τα απείρου κάλλους φυσικά του τοπία, τα αιωνόβια πλατάνια, τα άφθονα νερά και τα λιθόκτιστα κτίρια, σπάνια δείγματα της νεότερης αρχιτεκτονικής, εντυπωσιάζει απροσδόκητα τον επισκέπτη.
Το αρχαίο Θέρμο είναι ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους, καθώς αποτέλεσε την έδρα της Αιτωλικής Συμπολιτείας, της πρώτης δημοκρατίας στον κόσμο που στηρίχθηκε στις θεμελιακές αρχές της ισοπολιτείας και της ισονομίας, αρχές οι οποίες μέχρι και σήμερα παραμένουν ακατάλυτες στα δημοκρατικά κράτη της Ευρώπης και ειδικότερο στα ομόσπονδα κράτη. Στη φάση της ανέγερσης βρίσκεται και το σύγχρονο Αρχαιολογικό Μουσείο Θέρμου, που αναμένεται να προσδώσει ιδιαίτερη αίγλη στην ευρύτερη περιοχή.
Επιπλέον, υπήρξε η γενέτειρα μεγάλων τέκνων του έθνους, όπως του Αγίου των σκλάβων, Κοσμά του Αιτωλού. Στο σύνολο της γεωγραφικής περιοχής του δήμου Θέρμου συναντάμε ένα πλήθος βυζαντινών και νεότερων μνημείων, όπως μοναστήρια, ναούς, τοξωτά γεφύρια, νερόμυλους κ.α.
Θα αποκομίσετε πολύ ευχάριστες εντυπώσεις από τη διαμονή σας εδώ, καθώς το Θέρμο διαθέτει ωραία ξενοδοχεία, ταβέρνες, καφετέριες, ποικίλα καταστήματα καθώς και Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Θα έχετε τη δυνατότητα να οργανώσετε και να απολαύσετε μονοήμερες εκδρομές, προκειμένου να γνωρίσετε τα πανέμορφα, παραλίμνια και ορεινά χωριά του δήμου. Επιπλέον λίγα μόνο χιλιόμετρα σας χωρίζουν από την ορεινή Ναυπακτία, την Ευηνολίμνη, την Ευρυτανία, τον Προυσό, το Καρπενήσι και τα Φαράγγι Πανταβρέχι.
Το Εθνικό Προπονητικό Κέντρο Σλάλομ στον Εύηνο συμβάλλει ιδιαίτερα στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Μοναδικής ομορφιάς παραλίμνιοι δρόμοι και μονοπάτια κοντή στη λίμνη Τριχωνίδα, στον Εύηνο και στους παραποτάμους του, στον Γιδομαντρίτη και στα Φειδάκια, όπως και στις πανέμορφες ορεινές περιοχές, μέσα στα ελατοδάση του ανατολικού Παναιτωλικού, σας περιμένουν για να επιδοθείτε σε κάθε λογής δραστηριότητες – κανό καγιάκ, ορεινή ποδηλασία, διαδρομές με τζιπ, αναρρίχηση και πεζοπορία – που θα σας βοηθήσουν να ξεφύγετε από την καθημερινότητά σας.

ΛΙΜΝΗ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ
Η λίμνη Τριχωνίδα είναι η μεγαλύτερη και γραφικότερη λίμνη της Ελλάδας. Έχει επιφάνεια 98,6 τ.χλμ., μέγιστο μήκος 19 χλμ. και μέγιστο βάθος 58 μ. Η περιοχή από την οποία τροφοδοτείται έχει έκταση 215 τ.χλμ.. Γύρω από τη λίμνη υπάρχουν μικροί παραλίμνιοι οικισμοί.
Ένας από αυτούς είναι και το χωριό Μυρτία του δήμου Θέρμου, γνωστό για τα λουτρά του και τους πορτοκαλεώνες του. Εκεί παράγονται τα περίφημα σαγκουίνια. Το παραλίμνιο τμήμα του δήμου Θέρμου περιλαμβάνει τα τοπικά διαμερίσματα Μυρτιάς, Πετροχωρίου, Σιταραλώνων, Πομφίου και Καλουδίου. Η λίμνη Τριχωνίδα, ένας από τους πιο σημαντικούς και όμορφους υγροτόπους της Ελλάδας, περιλαμβάνεται στις περιοχές NATURA 2000.
Τα οικοσυστήματα της λίμνης φιλοξενούν ορισμένα σπάνια είδη. Σε ό,τι αφορά την ιχθυοπανίδα είναι από τις σπουδαιότερες της Ελλάδας. Το πιο σημαντικό ψάρι της λίμνης είναι ο Νανογοβιός που ζει μόνο στην Τριχωνίδα (ενδημικό). Εκτός από τα ψάρια στα νερά της περιοχής, υπάρχουν αρκετά αμφίβια και ερπετά. Πολύ πλούσια και σημαντική είναι η ορνιθοπανίδα. Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί πάνω από 200 είδη πουλιών και σχεδόν όλα τα είδη ερωδιών. Απ’ αυτά περίπου 50 είδη θεωρούνται απειλούμενα και προστατεύονται.
‘Ένα ποιά τα πλέον σπάνια πουλιά στο κόσμο, η Λεπτομύτα περνά από την περιοχή όταν αποδημεί. Η χλωρίδα είναι επίσης πολύ πλούσια. Ο επισκέπτης μπορεί να δει κάθε λογής δέντρα, πλατάνια, φράξους, ιτιές, λεύκες κυπαρίσσια και άλλα. Στην περιοχή φυτρώνει πλήθος από σπάνιες ορχιδέες, ίριδες, γλαδιόλες, ανεμώνες, αγριοτριαντάφυλλα και σε σκιερές τοποθεσίες κυκλάμινα. Στις όχθες της λίμνης και μέσα στο νερό υπάρχουν νεροκάλαμα και λευκά νούφαρα. Όλα αυτά μαζί ειδικά την άνοιξη που ανθίζουν, συνθέτουν ένα πολύχρωμο και πανέμορφο τοπίο.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Η παραλίμνια διαδρομή περιμετρικά της λίμνης Τριχωνίδα θα σας ανταμείψει πλουσιοπάροχα. Μαγευτικά τοπία, πανδαισία χρωμάτων, καθώς και το απέραντο γαλάζιο της λίμνης συνδυάζεται αριστοτεχνικά με το ατελείωτο πράσινο του κάμπου και του βουνού, που εναλλάσσονται εντυπωσιακά αρμονικά.